Οι γυναίκες εργαζόμενες και οι νέοι εργαζόμενοι είναι τα πρώτα θύματα της αντιασφαλιστικής πολιτικής, αλλά και της εντεινόμενης εργασιακής εκμετάλλευσης. Το 16% των ανέργων είναι γυναίκες, η πλειοψηφία των εργαζόμενων γυναικών στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται στο 70% των ανδρών συναδέλφων τους, το 64,5% των απασχολουμένων στις <<ευέλικτες μορφές>> και στην <<μαύρη εργασία>> είναι γυναίκες. Έχει γίνει για πολλά χρόνια πλύση εγκεφάλου με την προπαγάνδιση του επιχειρήματος ότι η μερική απασχόληση συμφέρει τη γυναίκα. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις επικαλούνται και άλλα επιχειρήματα. Το δημογραφικό, την αύξηση του προσδόκιμου χρόνου ζωής, την ισότητα των δύο φύλων (καταργούν την πενταετή διαφορά στη συνταξιοδότηση). Τα ελλείμματα, το αυξανόμενο κόστος της υγείας, η νέα πραγματικότητα με τον απασχολήσιμο είναι γεγονότα. Οι κυβερνήσεις τα χρησιμοποιούν και αυτά και αποπροσανατολίζουν από το κύριο που είναι ότι προσπαθούν να κάνουν ακόμα πιο φτηνή τη γυναικεία εργατική δύναμη με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τον καπιταλισμό να συνεχίζει να υπάρχει.
Η πενταετής διαφορά στη συντάξιμη ηλικία ήταν μια κατάκτηση στα πλαίσια των θετικών ρυθμίσεων υπέρ των γυναικών και όχι διάκριση λόγω φύλου. Ήταν μια ελάχιστη αναγνώριση της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην καπιταλιστική κοινωνία, και απαιτεί από το κράτος πρόσθετες υπηρεσίες υγείας και εξειδικευμένες φροντίδες ώστε να εκπληρώνεται αυτός ο ρόλος. Όχι η γυναίκα να απολύεται μόλις τολμήσει να πει ότι θα παντρευτεί ή θα κάνει παιδί.
Η πενταετής διαφορά στη συντάξιμη ηλικία ήταν μια κατάκτηση στα πλαίσια των θετικών ρυθμίσεων υπέρ των γυναικών και όχι διάκριση λόγω φύλου. Ήταν μια ελάχιστη αναγνώριση της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην καπιταλιστική κοινωνία, και απαιτεί από το κράτος πρόσθετες υπηρεσίες υγείας και εξειδικευμένες φροντίδες ώστε να εκπληρώνεται αυτός ο ρόλος. Όχι η γυναίκα να απολύεται μόλις τολμήσει να πει ότι θα παντρευτεί ή θα κάνει παιδί.
Η κοινωνική ασφάλιση συνδέεται άμεσα με το ζήτημα της υγείας της εργατικής τάξης. Για την εργατική τάξη η υγεία είναι η πλήρης σωματική, πνευματική και κοινωνική ευεξία, η αρμονική συνύπαρξη του ανθρώπου με το κάθε λογής περιβάλλον (οικολογικό, εργασιακό).
Η πλειοψηφία των εργαζομένων στα ψυγεία των SUPER MARKET υποτίθεται πως έχουν εκπαιδευτεί πριν πιάσουν στα χέρια τους μηχάνημα κοπής κρεάτων και λέμε υποτίθεται γιατί η εντατικοποίηση στο χώρο εργασίας έχει καταργήσει τέτοιου είδους πολυτέλειες, όπως επίσης το ίδιο ισχύει και για τους χειριστές των κλάρκ στους μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους.
Έχουμε αλήθεια ποτέ αναρωτηθεί πως η κατάθλιψη, η χρόνια κούραση, οι κρίσεις πανικού, συνδέονται με το κυριολεκτικό ξεζούμισμα της γυναίκας στο χώρο εργασίας, τη συνεχή ανασφάλεια, το φόβο της ανεργίας.
Είναι σίγουρο πως η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου, η προσπάθεια των κυβερνήσεων για κατάργηση της Κυριακής αργίας, η εντατικοποίηση στους χώρους εργασίας, η κατάργηση του ελεύθερου χρόνου, η προοπτική του εργαζόμενου λάστιχο που θα είναι στη διάθεση του εργοδότη όποια ώρα θέλει ο εργοδότης και για όσες ώρες αυτός νομίζει, θα έχει επιπτώσεις πέραν από την οικογενειακή – προσωπική – κοινωνική ζωή της εργαζόμενης και στην ψυχική της ισορροπία και στην πνευματική της ευεξία.
Η υγεία είναι όρος ύπαρξης του εργάτη. Πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν αγαθό και όχι σαν εμπόρευμα. Το κράτος πρέπει να έχει την αποκλειστική ευθύνη να παρέχει ισότιμες υπηρεσίες υγείας και δωρεάν σε όλους τους εργαζόμενους.
Να αναρωτηθούμε γιατί για χρόνια ολόκληρα παραμένουν και οξύνονται τα προβλήματα στην πρόληψη και την προστασία της υγείας στους χώρους εργασίας ειδικά για τις εργαζόμενες γυναίκες και γιατί ακόμα διατηρούνται τα φακελάκια, τα ράντζα, οι ουρές στα νοσοκομεία και οι εργαζόμενοι χρυσοπληρώνουν συνεχώς και πιο υποβαθμισμένες υπηρεσίες.
Η αιτία βρίσκεται στην πολιτική που αντιμετωπίζει την υγεία της εργατικής τάξης, του λαού μας, σαν κόστος, σαν εμπόρευμα που χρησιμοποιεί την υγεία του λαού για να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Στον κλάδο του εμπορίου δεν έχουν χειροτερεύσει μόνο οι όροι αμοιβής τα τελευταία χρόνια αλλά και οι όροι συνθηκών εργασίας.
Η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου, τα εξαντλητικά ημερήσια 10ωρα και 11ωρα ειδικά κατά την περίοδο των εορτών που ισχύουν για δυο βδομάδες χωρίς καν την Κυριακάτικη αργία, δημιουργούν σωρεία επαγγελματικών ασθενειών που χτυπάνε ιδιαίτερα τις γυναίκες και τους νέους εργαζόμενους που είναι πλειοψηφία στον κλάδο μας.
Αυχενικό σύνδρομο, επικάρπιος σωλήνας, οσφυαλγία, δισκοπάθεια, φλεβίτιδα, σκολίωση, στείρωση από τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες στα επαγγελματικά ψυγεία (SUPER MARKET), έλκος στομάχου από τις εντελώς ακατάστατες ώρες διατροφής, τεράστιοι χώροι εργασίας πολυώροφοι με εξακόσιους και επτακόσιους εργαζόμενους στην πλειοψηφία τους γυναίκες που δεν τηρούνται ούτε οι στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, τεράστια πολυκαταστήματα όπου δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου και ας μη φανταστούμε τις συνέπειες για τους εκατοντάδες εργαζόμενους σε περιπτώσεις πυρκαγιάς ή σεισμού.
Τεράστια πολυκαταστήματα τύπου ΑΤΤΙCA, MALL, NOTOS GALLERIES, COSMOS, MACRO κ.α. είναι κατά κυριολεξία κλειστά κουτιά όπου ο εργαζόμενος δεν έχει καμία επαφή με το φυσικό περιβάλλον, δεν βλέπει το φως της ημέρας, το χειμώνα μπαίνει στο χώρο εργασίας κυριολεκτικά νύχτα και βγαίνει νύχτα, τις περισσότερες φορές ο εργαζόμενος χάνει την αίσθηση του χρόνου και τον προσανατολισμό του. Σίγουρα έχει τύχει κάποια εμποροϋπάλληλος σε κάποιο χώρο εργασίας να μας έχει ρωτήσει τι ώρα είναι, τι μέρα έχουμε, τι καιρό κάνει έξω.
Η αιτία βρίσκεται στην πολιτική που αντιμετωπίζει την υγεία της εργατικής τάξης, του λαού μας, σαν κόστος, σαν εμπόρευμα που χρησιμοποιεί την υγεία του λαού για να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Στον κλάδο του εμπορίου δεν έχουν χειροτερεύσει μόνο οι όροι αμοιβής τα τελευταία χρόνια αλλά και οι όροι συνθηκών εργασίας.
Η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου, τα εξαντλητικά ημερήσια 10ωρα και 11ωρα ειδικά κατά την περίοδο των εορτών που ισχύουν για δυο βδομάδες χωρίς καν την Κυριακάτικη αργία, δημιουργούν σωρεία επαγγελματικών ασθενειών που χτυπάνε ιδιαίτερα τις γυναίκες και τους νέους εργαζόμενους που είναι πλειοψηφία στον κλάδο μας.
Αυχενικό σύνδρομο, επικάρπιος σωλήνας, οσφυαλγία, δισκοπάθεια, φλεβίτιδα, σκολίωση, στείρωση από τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες στα επαγγελματικά ψυγεία (SUPER MARKET), έλκος στομάχου από τις εντελώς ακατάστατες ώρες διατροφής, τεράστιοι χώροι εργασίας πολυώροφοι με εξακόσιους και επτακόσιους εργαζόμενους στην πλειοψηφία τους γυναίκες που δεν τηρούνται ούτε οι στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, τεράστια πολυκαταστήματα όπου δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου και ας μη φανταστούμε τις συνέπειες για τους εκατοντάδες εργαζόμενους σε περιπτώσεις πυρκαγιάς ή σεισμού.
Τεράστια πολυκαταστήματα τύπου ΑΤΤΙCA, MALL, NOTOS GALLERIES, COSMOS, MACRO κ.α. είναι κατά κυριολεξία κλειστά κουτιά όπου ο εργαζόμενος δεν έχει καμία επαφή με το φυσικό περιβάλλον, δεν βλέπει το φως της ημέρας, το χειμώνα μπαίνει στο χώρο εργασίας κυριολεκτικά νύχτα και βγαίνει νύχτα, τις περισσότερες φορές ο εργαζόμενος χάνει την αίσθηση του χρόνου και τον προσανατολισμό του. Σίγουρα έχει τύχει κάποια εμποροϋπάλληλος σε κάποιο χώρο εργασίας να μας έχει ρωτήσει τι ώρα είναι, τι μέρα έχουμε, τι καιρό κάνει έξω.
Η πλειοψηφία των εργαζομένων στα ψυγεία των SUPER MARKET υποτίθεται πως έχουν εκπαιδευτεί πριν πιάσουν στα χέρια τους μηχάνημα κοπής κρεάτων και λέμε υποτίθεται γιατί η εντατικοποίηση στο χώρο εργασίας έχει καταργήσει τέτοιου είδους πολυτέλειες, όπως επίσης το ίδιο ισχύει και για τους χειριστές των κλάρκ στους μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους.
Έχουμε αλήθεια ποτέ αναρωτηθεί πως η κατάθλιψη, η χρόνια κούραση, οι κρίσεις πανικού, συνδέονται με το κυριολεκτικό ξεζούμισμα της γυναίκας στο χώρο εργασίας, τη συνεχή ανασφάλεια, το φόβο της ανεργίας.
Είναι σίγουρο πως η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου, η προσπάθεια των κυβερνήσεων για κατάργηση της Κυριακής αργίας, η εντατικοποίηση στους χώρους εργασίας, η κατάργηση του ελεύθερου χρόνου, η προοπτική του εργαζόμενου λάστιχο που θα είναι στη διάθεση του εργοδότη όποια ώρα θέλει ο εργοδότης και για όσες ώρες αυτός νομίζει, θα έχει επιπτώσεις πέραν από την οικογενειακή – προσωπική – κοινωνική ζωή της εργαζόμενης και στην ψυχική της ισορροπία και στην πνευματική της ευεξία.
Η υγεία είναι όρος ύπαρξης του εργάτη. Πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν αγαθό και όχι σαν εμπόρευμα. Το κράτος πρέπει να έχει την αποκλειστική ευθύνη να παρέχει ισότιμες υπηρεσίες υγείας και δωρεάν σε όλους τους εργαζόμενους.
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα παλεύουμε και διεκδικούμε ειδικότερα για την εργαζόμενη γυναίκα.
- Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
- Αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν υγεία – πρόνοια, κατάργηση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
- Σύνταξη στα 55 χρόνια για τις γυναίκες, στα 60 για τους άντρες.
- Να προστατευτεί η μητρότητα και ολόκληρη η αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας.
- Να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στην πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών με βάση τις ιδιαιτερότητες του οργανισμού της και της αναπαραγωγικής δυνατότητας της.
- Να θεσπιστούν υποχρεωτικό τεστ ΠΑΠ, κάλυψη των εξόδων εξωσωματικής γονιμοποίησης, και εξόδων συστηματικού ελέγχου με τη μέτρηση ωστικής πυκνότητας και μαστογραφίας, καθώς και όποιες άλλες εξετάσεις χρειάζεται ο γυναικείος οργανισμός με την πάροδο του χρόνου.
- Κατάργηση των εισφορών για τον κλάδο υγείας και της συμμετοχής στα φάρμακα.
- Να ενταχθούν στα κέντρα υγείας τα γυναικολογικά ιατρεία, τα συμβουλευτικά και παιδιατρικά τμήματα, ενώ τα μαιευτήρια και οι μαιευτικές κλινικές των νοσοκομείων να είναι ενταγμένα στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη.