ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΣ - ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ
Να χρεοκοπήσουν τα δεκανίκια του συστήματος
Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα διανύουν μια κρίσιμη περίοδο. Βιώνουν μιαν άνευ προηγουμένου σφοδρή επίθεση στο σύνολο των δικαιωμάτων τους, σε κάθε πτυχή της ζωής τους, από την κυβέρνηση, την εργοδοσία και όλους όσοι στηρίζουν το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα και παλεύουν για τη διαιώνισή του. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες - τη στιγμή που απαιτείται πανεργατικός, παλλαϊκός ξεσηκωμός για να μπει φρένο σε αυτήν τη σαρωτική επίθεση - δεν περνάει μέρα και ώρα, που να μην επιβεβαιώνεται ο εχθρικός, απέναντι στο εργατικό κίνημα, ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Μόνο τα δείγματα των τελευταίων ημερών δράσης του, όπως η ανοιχτή - σε πολλές περιπτώσεις - υπονόμευση της απεργίας στις 15 Ιούνη, η υπονόμευση και της τελευταίας 48ωρης απεργίας με την εκφυλιστική τακτική που εφαρμόζουν σε διοικήσεις Ομοσπονδιών και σωματείων (καμία συζήτηση, καμία οργάνωση της απεργίας), οι τρικλοποδιές που βάζουν στην προσπάθεια οργάνωσης των εργαζομένων μέσα στους τόπους δουλειάς, είναι αρκετά για να βγάλουν οι εργαζόμενοι τα αναγκαία συμπεράσματα.
Παράλληλα με την υπονομευτική τακτική σε βάρος της εργατικής τάξης, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός αναπτύσσει και μια πολεμική απέναντι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, απέναντι στο ΠΑΜΕ. Ακριβώς γιατί κατανοεί πολύ καλά τη δυναμική του. Βλέπει τα στέρεα και αποφασιστικά βήματα που κάνει στην προσπάθεια ενίσχυσης των συνδικάτων, οργάνωσης των εργαζομένων, συντονισμού της δράσης τους σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε πόλη και νομό της χώρας.
Και σε ανοιχτή απεργοσπασία
Το «χορό» της καλλιέργειας επικίνδυνων αυταπατών στην εργατική τάξη σέρνει η ΓΣΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν λίγες μέρες, με ψήφισμά της προς τους εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Αθήνα, ζήτησε από αυτούς που σχεδιάζουν την επίθεση για λογαριασμό του κεφαλαίου να κάνουν μιαν άλλη διαχείριση αυτής της στρατηγικής επιλογής. Επιδιώκουν έτσι να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους, να καλλιεργήσουν αυταπάτες περί μιας άλλης «καλής» πολιτικής στο πλαίσιο της ΕΕ. Να αποδεχτούν τελικά οι εργάτες ότι τον πλούτο που παράγουν είναι «της μοίρας γραφτό» να τον καρπώνεται το κεφάλαιο.
Σ' αυτήν τη λογική τη «θηλιά» στο λαιμό των ναυτεργατών έβαλε και η πλειοψηφία της ΠΝΟ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) που σε συνεδρίαση της Εκτελεστικής της Επιτροπής χωρίς να γίνει καμία συζήτηση, χωρίς να ψελλίσουν έστω και ένα επιχείρημα, σήκωσαν το χεράκι τους και είπαν ΟΧΙ στην 48ωρη απεργία. Την πρόταση για την απεργία είχαν φέρει στην Εκτελεστική Επιτροπή τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, ΠΕΕΜΑΓΕΝ (Ενωση Μαγείρων). Με αυτή της τη στάση, η πλειοψηφία της ΠΝΟ εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα των εφοπλιστών που εν μέσω τουριστικής περιόδου θέλουν να διασφαλίσουν την αυξημένη κερδοφορία τους. Υποθηκεύει τα συμφέροντα και τη ζωή των ναυτεργατών, προκειμένου να μη θιγεί στο ελάχιστο η κερδοφορία του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Υπονομευτική δράση και εκφυλιστικές τακτικές
Παρά το γεγονός, μάλιστα, ότι κάτω από την πίεση της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά και των εργαζομένων, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός αναγκάστηκε να πάρει αποφάσεις συμμετοχής στη νέα 48ωρη απεργία, καταφεύγει σε εκφυλιστικές πρακτικές προκειμένου και μ' αυτόν τον τρόπο να βάλει εμπόδια στην επιτυχία της. Ταυτόχρονα, περιορίζει σκόπιμα την όποια «διεκδίκηση» γενικά και αόριστα ενάντια στο μνημόνιο και στο «μεσοπρόθεσμο», προκειμένου και πάλι να βάλει εμπόδια στη συνείδηση των εργαζομένων, ότι δηλαδή αυτά τα μέτρα είναι συνέχεια της πολιτικής που χρόνια εφαρμόζεται. Να συσκοτίσουν τον κεντρικό πυρήνα των αιτιών της σημερινής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η εργατική τάξη και που δεν είναι άλλος από τη φύση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.
Γι' αυτό άλλωστε και στις όποιες συζητήσεις και ανακοινώσεις τους δεν υπάρχει πουθενά ένα συγκεκριμένο αίτημα που να βάζει μπροστά τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, που να ανοίγει το δρόμο για τη σύγκρουση με το κεφάλαιο. Να δίνει την προοπτική, ότι δηλαδή αν δεν ανατραπεί το ίδιο το σύστημα οι ανάγκες των εργαζομένων δεν πρόκειται να ικανοποιηθούν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας, στην πρόσφατη συνεδρίασή της που πήρε απόφαση για την 48ωρη απεργία, εντούτοις δε θέλησε να γίνει καμία κουβέντα για το περιεχόμενο της απεργιακής αναμέτρησης, τις διεκδικήσεις του κλάδου που χτυπιέται βάναυσα από το εμπορικό κεφάλαιο, πολύ περισσότερο να σχεδιάσει την οργάνωση της απεργίας και το συντονισμό των εργαζομένων.
Μάλιστα, σε ανακοίνωσή της για την 48ωρη απεργία, καλεί γενικά ενάντια στο «μεσοπρόθεσμο της εξαθλίωσης». Καμία κουβέντα για την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι στους τόπους δουλειάς, κανένα αίτημα, για παράδειγμα, ενάντια στη μερική απασχόληση, ενάντια στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, στην εκ περιτροπής απασχόληση. Κανένα αίτημα για πλήρη και σταθερή εργασία για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, για μισθούς που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες και πραγματικές τους ανάγκες. Και εξηγούμε, αν υποθέσουμε ότι το «μεσοπρόθεσμο» δεν ψηφιζόταν, η κατάσταση μέσα στους χώρους δουλειάς θα αλλάξει; Οχι. Οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να ζουν την ίδια βαρβαρότητα της μισής δουλειάς, της απλήρωτης δουλειάς, της δουλειάς με ημερομηνία λήξης. `Η, για παράδειγμα, ο αγώνας της εργατικής τάξης δε θα είναι ολοκληρωμένος, η ζωή της δε θα καλυτερεύσει, αν με την πάλη της δεν απαιτεί ταυτόχρονα την κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στα νοσοκομεία και στην Παιδεία.
Με ανάλογο εκφυλιστικό τρόπο τρόπο λειτούργησε και η ΠΑΣΚΕ στην Ομοσπονδία των εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού - τουρισμού και των ξενοδοχείων. Η διοίκηση της Ομοσπονδίας, εν μέσω βαθιάς αντεργατικής επίθεσης και σκληρής εκμετάλλευσης των εργαζομένων του κλάδου, έχει να συνεδριάσει 6 ολόκληρους μήνες! Δε θέλουν, οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία και στον επισιτισμό να σηκώσουν κεφάλι. Για παράδειγμα, στην πανεργατική απεργία στις 15 του Ιούνη, στο ξενοδοχείο «ΛΙΔΡΑ ΜΑΡΙΟΤ», τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ καλούσαν τους εργαζόμενους να μην απεργήσουν, γιατί, όπως ισχυρίζονταν, την απεργία την κάνει η «ξεπουλημένη» ΓΣΕΕ. Ηθελαν με αυτόν τον τρόπο να κρύψουν ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα της εργοδοσίας και όχι των εργαζομένων. Η ίδια η ηγεσία της Ομοσπονδίας προκλητικά καλούσε τα σωματεία του κλάδου να πάρουν και να διακινήσουν απεργιακό υλικό, μόλις 10 ώρες πριν ξεκινήσει η απεργία στις 15 του Ιούνη! Μπροστά δε στην 48ωρη, εξέδωσε χωρίς συνεδρίαση, χωρίς συζήτηση για την οργάνωση του κλάδου, ανακοίνωση με την οποία απλά δηλώνει τη συμμετοχή στη 48ωρη απεργία.
Ακόμα χειρότερα, σε σωματεία σε μεγάλους εργοστασιακούς χώρους που πλειοψηφεί η ΠΑΣΚΕ, η 48ωρη απεργία μετατράπηκε σε στάσεις εργασίας! Για παράδειγμα στη Στερεά Ελλάδα, στην επιχείρηση «ΣΕΛΜΑΝ» το σωματείο (πλειοψηφεί η ΠΑΣΚΕ) μετέτρεψε την 48ωρη απεργία σε 4ωρες στάσεις εργασίας και τις δυο μέρες. Στην επιχείρηση «ΤΕΜΠΟ» το σωματείο (πλειοψηφεί η ΠΑΣΚΕ) αποφάσισε 24ωρη απεργία μόνο την πρώτη μέρα της 48ωρης. Στη «ΝΕΟΣΕΤ» δεν πήραν καθόλου απόφαση. Στη ΛΑΡΚΟ (μεταλλεία Εύβοιας, μεταλλεία Νέο Κόκκινο και κεντρικά γραφεία) αποφάσισαν 2ωρες στάσεις και τις δύο μέρες. Τέλος, στη ΛΑΡΚΟ Λάρυμνας αποφάσισαν 24ωρη απεργία, αλλά μόνο τη δεύτερη μέρα.
Μόλις πριν λίγες μέρες, στην ΠΟΕ ΟΤΑ, η ΠΑΣΚΕ, που έχει και την απόλυτη πλειοψηφία στο Γενικό Συμβούλιο, απέρριψε την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για διεκδικητικό πλαίσιο και οργάνωση του αγώνα ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής, ενάντια στην κυβέρνηση και τις δημοτικές αρχές που την υλοποιούν. Εστιάζει μόνο στο «μεσοπρόθεσμο», ώστε ακόμα μια φορά να συσκοτίσει, να μη βγάλουν οι εργαζόμενοι ολοκληρωμένα συμπεράσματα, να μη δουν ότι το «μεσοπρόθεσμο», το μνημόνιο είναι συνέχεια της ίδιας ακριβώς αντεργατικής πολιτικής που ακολουθείται όλα αυτά τα χρόνια σε βάρος τους, να αφήσει στο απυρόβλητο τους «δημοτικούς άρχοντες».
Ενδεικτικό είναι, επίσης, ότι παραμονή της απεργίας και ενώ οι εργαζόμενοι στην εταιρεία καλλυντικών NIVEA έλεγαν στα στελέχη του Συνδικάτου Φαρμακοϋπαλλήλων Αθήνας που πραγματοποίησαν περιοδεία ότι έχουν γίνει 40 απολύσεις, μέλος της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου το διέψευδε! Ισχυρίστηκε ότι έχουν απολυθεί μόνο μερικά στελέχη και κάποιοι που αποχώρησαν με προβλήματα υγείας προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν.
Οι εργαζόμενοι να απαλλαγούν μια και καλή από τους εχθρούς τους
Η εργατική τάξη της χώρας πρέπει να απαντήσει αποφασιστικά σε αυτούς που βάζουν εμπόδια στο μέλλον της. Πρέπει να απομονώσει τώρα αυτές τις παρατάξεις και ηγεσίες στο συνδικαλιστικό κίνημα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για τη σημερινή κατάσταση. Να αποφύγει τις νέες παγίδες που της στήνουν, προκειμένου να τη σύρουν σε κινήματα άσφαιρα χωρίς στόχο και προοπτική για να εκτονώσουν την αγωνιστική της διάθεση. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να συμβιβαστούν με τα «ξεροκόμματα» της εργοδοσίας, δεν μπορούν και δεν πρέπει να συμβιβαστούν με τη διαχείριση της φτώχειας τους. Δεν πρέπει να συμβιβαστούν να «τρώει» η ανεργία τους ίδιους και τα παιδιά τους. Δεν πρέπει να αποδεχτούν νοσοκομεία - εμπορικές επιχειρήσεις, σχολεία στην υπηρεσία των επιχειρήσεων, το ξεθεμελίωμα της Πρόνοιας. Το μέλλον και η προοπτική τους βρίσκεται στον οργανωμένο ταξικό ανυποχώρητο αγώνα. Στη σύγκρουση και ανατροπή αυτού του συστήματος. Για να ικανοποιηθούν όλες οι ανάγκες τους, για να καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αυτόν το δρόμο βαδίζει και σε αυτόν καλεί όλη την εργατική τάξη.
