«Σωματεία»... στην υπηρεσία των εργοδοτών
Το στήσιμο ενός ακόμα «σωματείου» (το ονομάζουν πανελλαδικό σωματείο στο εμπόριο), με διαδικασίες «εξπρές» και με άκρα μυστικότητα, από τη γνωστή πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, τις παρατάξεις «Αυτόνομη Παρέμβαση» και ΠΑΣΚΕ, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι συγκεκριμένες παρατάξεις που ελέγχουν την Ομοσπονδία στήνουν σωματεία για να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τους αρνητικούς, για τους εργαζόμενους, συσχετισμούς δύναμης στα συνδικαλιστικά όργανα. Συσχετισμοί που είναι απαραίτητοι για την εργοδοσία και τις αντεργατικές της επιδιώξεις. Οπως απέδειξε πρόσφατα και η υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης στο εμπόριο με την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας να συμφωνεί στη μείωση των μισθών σε ποσοστό 6,7%, όπως επιθυμούσαν οι μεγάλοι όμιλοι στο εμπόριο.
Αποκαλυπτικές είναι και οι συνθήκες μέσα στις οποίες γίνονται οι υποτιθέμενες εκλογές για το στήσιμο του νέου διασπαστικού σωματείου. Στη Θεσσαλονίκη, όπου πρόσφατα ολοκληρώθηκαν, όπως κατήγγειλαν στελέχη του ΠΑΜΕ, οι εκλογές ξεκίνησαν με την εφορευτική επιτροπή να εκλέγεται λίγα λεπτά πριν το άνοιγμα της κάλπης, από τους πρώτους που ήρθαν να ψηφίσουν. Ψήφισαν διευθυντές, προϊστάμενοι των καταστημάτων «Βερόπουλος» και «Βασιλόπουλος» και εργαζόμενοι οδηγήθηκαν στις κάλπες, σύμφωνα με δήλωσή τους, κάτω από την απειλή της απόλυσης κλπ. Ακριβώς οι ίδιες συνθήκες ισχύουν στο άλλο διασπαστικό σωματείο που είχε στήσει με εντολή των σουπερμακετάδων πριν αρκετά χρόνια η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας, την Ενωση Υπαλλήλων Εμπορίου - Τροφίμων Σούπερ Μάρκετ Αθηνών και Προαστίων. Πρόκειται για ένα σωματείο που είναι ανύπαρκτο, δεν εμφανίζει στοιχειώδη δράση, ούτε καν γραφεία, αλλά διαμορφώνει συσχετισμούς στην Ομοσπονδία υπέρ της εργοδοσίας. Είναι ενδεικτικό ότι στις τελευταίες του εκλογές εμφανίζονται να ψήφισαν 4.552 εργαζόμενοι!
Τα έργα αυτών των δυνάμεων αποδεικνύουν και το πόσο επικίνδυνες είναι για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Είναι «μανούλες» στην τακτική της παραπλάνησης, του αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, της συκοφάντησης των ταξικών δυνάμεων στο κίνημα. Οι παρατάξεις ΑΠ - ΠΑΣΚΕ στο τελευταίο συνέδριο έβαζαν ως αναγκαιότητα την οργανωτική ανασυγκρότηση της Ομοσπονδίας εξαιτίας του κετακερματισμού του κλάδου σε πολλά και μικρά σωματεία. Αυτές οι ίδιες δυνάμεις έστησαν στην Αθήνα διασπαστικό σωματείο στο εμπόριο και τα σούπερ μάρκετ απέναντι στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Τώρα στήνουν ακόμα ένα διασπαστικό σωματείο στο εμπόριο, που το αναβαθμίζουν σε πανελλαδικό, διασπώντας στην πράξη τον κλάδο.
Είναι καθαρό ότι ενόψει και του Συνεδρίου της Ομοσπονδίας οι ΠΑΣΚΕ - ΑΠ επιδιώκουν να διαμορφώσουν πιο ευνοϊκούς συσχετισμούς ώστε το επόμενο διάστημα, στο όνομα του «να σώσουμε ό,τι μπορούμε», να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της εργοδοσίας για το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον κλάδο. Για να συμβεί αυτό απαιτούνται σωματεία που η εργοδοσία θα τα έχει στο χέρι, απαιτούνται εργαζόμενοι υποταγμένοι, απαιτείται ένα εκφυλισμένο κίνημα. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο δεν έχουν περιθώριο για αναμονή. Να βγάλουν συμπεράσματα από τη δράση αυτών των δυνάμεων, να σκεφτούν πόσα και πόσα κεκτημένα δικαιώματά τους θυσίασαν στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας». Η απάντηση βρίσκεται στην απομόνωση αυτών των δυνάμεων, βρίσκεται στην οργάνωση και ενίσχυση των δυνάμεων που δίνουν με αποφασιστικότητα τη μάχη της υπεράσπισης των συμφερόντων της εργατικής τάξης ενάντια στα μονοπώλια και τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς τους υπηρέτες.
Το στήσιμο ενός ακόμα «σωματείου» (το ονομάζουν πανελλαδικό σωματείο στο εμπόριο), με διαδικασίες «εξπρές» και με άκρα μυστικότητα, από τη γνωστή πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, τις παρατάξεις «Αυτόνομη Παρέμβαση» και ΠΑΣΚΕ, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι συγκεκριμένες παρατάξεις που ελέγχουν την Ομοσπονδία στήνουν σωματεία για να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τους αρνητικούς, για τους εργαζόμενους, συσχετισμούς δύναμης στα συνδικαλιστικά όργανα. Συσχετισμοί που είναι απαραίτητοι για την εργοδοσία και τις αντεργατικές της επιδιώξεις. Οπως απέδειξε πρόσφατα και η υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης στο εμπόριο με την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας να συμφωνεί στη μείωση των μισθών σε ποσοστό 6,7%, όπως επιθυμούσαν οι μεγάλοι όμιλοι στο εμπόριο.
Αποκαλυπτικές είναι και οι συνθήκες μέσα στις οποίες γίνονται οι υποτιθέμενες εκλογές για το στήσιμο του νέου διασπαστικού σωματείου. Στη Θεσσαλονίκη, όπου πρόσφατα ολοκληρώθηκαν, όπως κατήγγειλαν στελέχη του ΠΑΜΕ, οι εκλογές ξεκίνησαν με την εφορευτική επιτροπή να εκλέγεται λίγα λεπτά πριν το άνοιγμα της κάλπης, από τους πρώτους που ήρθαν να ψηφίσουν. Ψήφισαν διευθυντές, προϊστάμενοι των καταστημάτων «Βερόπουλος» και «Βασιλόπουλος» και εργαζόμενοι οδηγήθηκαν στις κάλπες, σύμφωνα με δήλωσή τους, κάτω από την απειλή της απόλυσης κλπ. Ακριβώς οι ίδιες συνθήκες ισχύουν στο άλλο διασπαστικό σωματείο που είχε στήσει με εντολή των σουπερμακετάδων πριν αρκετά χρόνια η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας, την Ενωση Υπαλλήλων Εμπορίου - Τροφίμων Σούπερ Μάρκετ Αθηνών και Προαστίων. Πρόκειται για ένα σωματείο που είναι ανύπαρκτο, δεν εμφανίζει στοιχειώδη δράση, ούτε καν γραφεία, αλλά διαμορφώνει συσχετισμούς στην Ομοσπονδία υπέρ της εργοδοσίας. Είναι ενδεικτικό ότι στις τελευταίες του εκλογές εμφανίζονται να ψήφισαν 4.552 εργαζόμενοι!
Τα έργα αυτών των δυνάμεων αποδεικνύουν και το πόσο επικίνδυνες είναι για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Είναι «μανούλες» στην τακτική της παραπλάνησης, του αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, της συκοφάντησης των ταξικών δυνάμεων στο κίνημα. Οι παρατάξεις ΑΠ - ΠΑΣΚΕ στο τελευταίο συνέδριο έβαζαν ως αναγκαιότητα την οργανωτική ανασυγκρότηση της Ομοσπονδίας εξαιτίας του κετακερματισμού του κλάδου σε πολλά και μικρά σωματεία. Αυτές οι ίδιες δυνάμεις έστησαν στην Αθήνα διασπαστικό σωματείο στο εμπόριο και τα σούπερ μάρκετ απέναντι στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Τώρα στήνουν ακόμα ένα διασπαστικό σωματείο στο εμπόριο, που το αναβαθμίζουν σε πανελλαδικό, διασπώντας στην πράξη τον κλάδο.
Είναι καθαρό ότι ενόψει και του Συνεδρίου της Ομοσπονδίας οι ΠΑΣΚΕ - ΑΠ επιδιώκουν να διαμορφώσουν πιο ευνοϊκούς συσχετισμούς ώστε το επόμενο διάστημα, στο όνομα του «να σώσουμε ό,τι μπορούμε», να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της εργοδοσίας για το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον κλάδο. Για να συμβεί αυτό απαιτούνται σωματεία που η εργοδοσία θα τα έχει στο χέρι, απαιτούνται εργαζόμενοι υποταγμένοι, απαιτείται ένα εκφυλισμένο κίνημα. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο δεν έχουν περιθώριο για αναμονή. Να βγάλουν συμπεράσματα από τη δράση αυτών των δυνάμεων, να σκεφτούν πόσα και πόσα κεκτημένα δικαιώματά τους θυσίασαν στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας». Η απάντηση βρίσκεται στην απομόνωση αυτών των δυνάμεων, βρίσκεται στην οργάνωση και ενίσχυση των δυνάμεων που δίνουν με αποφασιστικότητα τη μάχη της υπεράσπισης των συμφερόντων της εργατικής τάξης ενάντια στα μονοπώλια και τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς τους υπηρέτες.
