ΕΙΣΗΓΗΣΗ
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Πριν 98 χρόνια κατακτήθηκε η Κυριακάτικη αργία με σκληρούς αγώνες της εργατικής τάξης που τώρα θέλουν να την καταργήσουν γυρίζοντας την ιστορία έναν αιώνα πίσω.
Η Κυριακή 3 του Γενάρη του 1910 ήταν ημέρα που κατοχυρώθηκε και εφαρμόστηκε, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η κυριακάτικη αργία.
Ήταν μια μεγάλη κατάκτηση της εργατικής τάξης και όλων των μεροκαματιάρηδων και μισθοσυντήρητων ανθρώπων της χώρας μας.
Το εργασιακό καθεστώς που επικρατούσε ως τις 31 του Δεκέμβρη του 1909 για όλους τους εργάτες της Ελλάδας είχε πολλά χαρακτηριστικά των σκλάβων, όπου, χωρίς αλυσίδες βέβαια περνούσανε ολόκληρη τη ζωή τους μέσα στα εργοστάσια και τις φάμπρικες, δουλεύοντας 12ωρο, 14ωρο και 16ωρο χωρίς σταματημό, χωρίς διάλειμμα, χωρίς ξεκούραση, χωρίς μιας μέρας άδεια για ανάπαυση.
Η Κυριακάτικη αργία δεν ήταν και μια συνηθισμένη κατάκτηση της εργατικής τάξης στους πολύχρονους σκληρούς αγώνες της, ή κάποια επιτυχία ενός κλάδου βαρέων και ανθυγιεινών που απέσπασε τα όποια θετικά μέτρα, με τους αγώνες του περιορίζοντας τον εργάσιμο χρόνο και βελτιώνοντας τις οικονομικές, εργασιακές και θεσμικές συνθήκες των μελών του. Ούτε κάποιος τακτικός ελιγμός των υπολειμμάτων των φεουδαρχών και κομπραδόρων κεφαλαιοκρατών για να κερδίσουν χρόνο από τις κοινωνικές εκρήξεις που έρχονταν, και να δημιουργήσουν αυταπάτες στην εργατική τάξη της Αθήνας, του Πειραιά και μερικών ακόμα πόλεων, πως τάχα μόνοι τους αποφάσισαν να βάλουν τέρμα στο βάρβαρο και απάνθρωπο καθεστώς της καταναγκαστικής δουλειάς αιώνων. Η Κυριακάτικη αργία ήταν μια ιστορική νίκη όλης της εργατικής τάξης της χώρας μας, ένας ιστορικός σταθμός και αφετηρία οργανωμένης ταξικής πάλης, σημάδι θετικού επηρεασμού των μεγάλων ταξικών αγώνων και κατακτήσεων του διεθνούς προλεταριάτου στα τέλη του 19ου αιώνα (κατάκτηση 10ωρης εργάσιμης μέρας στην Αγγλία, καθιέρωση του 8ωρου των εργατών-εργατριών στο Σικάγο το 1886 και άλλες πολλές και μεγάλες επιτυχίες) ήταν ένδειξη ωρίμανσης ταξικού προσανατολισμού και οργάνωσης νέων αγώνων για μεγαλύτερες νίκες. Ήταν μια περιφανής νίκη, αποτέλεσμα συλλογικής – οργανωμένης δράσης και αδιάκοπων σκληρών ταξικών αγώνων.
Τα τελευταία χρόνια οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζονται στα επιτελεία της ΕΕ και σε άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Διεθνές νομισματικό ταμείο) και εκτελούνται από τις Ελληνικές κυβερνήσεις ΝΔ –ΠΑΣΟΚ, αυτές τις νίκες της εργατικής τάξης του περασμένου αιώνα επιδιώκουν να καταργήσουν.
Σήμερα, οι χιλιάδες εργαζόμενοι στο εμπόριο και στις υπηρεσίες βιώνουμε τα απελευθερωμένα ωράρια, τις απελευθερωμένες εργασιακές σχέσεις και ότι συνεπάγεται αυτό στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα.
Το πολυεθνικό κεφάλαιο έχει επιβάλει την κατ΄ουσίαν 24ωρη λειτουργία των καταστημάτων. Ενδεικτικά να αναφέρουμε την πολυεθνική MAKRO έχει έναρξη λειτουργίας στις 5 το πρωί και ο τελευταίος εργαζόμενος φεύγει στις 1.30 το βράδυ.
Αντίστοιχα η πολυεθνική LIDL έχει έναρξη λειτουργίας στις 6 το πρωί και ο τελευταίος εργαζόμενος φεύγει στις 11.30 το βράδυ.
Στην Α. Αττική με απόφαση Συμβουλίου Επικρατείας τα καταστήματα ανοίγουν και τις Κυριακές χρησιμοποιώντας ως άλλοθι το ότι θεωρούνται τουριστικές περιοχές, το ίδιο και καταστήματα που βρίσκονται στις Εθνικές οδούς.
Αντίστοιχα καταστήματα που λειτουργούν ως εκθέσεις επίπλων είναι ανοικτά και τις Κυριακές με τη δικαιολογία ότι λειτουργούν ως εκθέσεις και δεν κάνουν πώληση, πράγμα το οποίο βέβαια δεν ισχύει. Για επιχειρήσεις και υπηρεσίες που συνδέονται με το εμπόριο όπως λογιστήρια, security, courier, τραπεζοϋπάλληλοι το απελευθερωμένο ωράριο έχει επιπτώσεις και σε αυτούς τους εργαζόμενους
Τα απελευθερωμένα ωράρια είναι άρρηκτα δεμένα με την απελευθερωμένη εργασιακή σχέση. Χιλιάδες εργαζόμενοι στο εμπόριο δεν έχουν θέση εργασίας αλλά ευκαιρία απασχόλησης.
Ωρομίσθιο, μερική απασχόληση, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι (δουλεμπορικά), δελτίο παροχής υπηρεσιών, ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, ολονύκτιες απογραφές, εντατικοποίηση δηλαδή εργαζόμενοι που εκτελούν χρέη και ταμία, και πωλητή, και αποθηκάριου και καθαρίστριας, απολύσεις χωρίς αποζημίωση, δυσμενείς μεταθέσεις ώστε να υποχρεωθεί ο εργαζόμενος σε παραίτηση που οι εργοδότες το παρουσιάζουν ως οικειοθελή αποχώρηση, τιμωρία της μητρότητας, επαγγελματικές ασθένειες, τρομοκρατία, κάμερες παρακολούθησης σε όλους τους χώρους εργασίας, διαφορετικά ωράρια εργασίας το καλοκαίρι διαφορετικά το χειμώνα, διαφορετικά ωράρια λειτουργίας και κατά συνέπεια εργασίας των εμποροϋπαλλήλων, διαφορετικό ωράριο στις πολυεθνικές από τα μικρά μαγαζιά ή και διαφορετικό ωράριο κατά συνοικία.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η μη τήρηση στην πράξη, των ΣΣΕ, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων που είναι άρρηκτα δεμένη με τα παραπάνω, όπως και η ιδιωτικοποίηση της υγείας και της
παιδείας, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, που εκδηλώνεται και με τη συνεχή αύξηση των τιμών, σε συνδυασμό με την καθήλωση των μισθών, δεν είναι προσωρινό φαινόμενο.
Είναι η στρατηγική του κεφαλαίου για μεγαλύτερη αύξηση των κερδών του που θα επιτευχθεί και με τον παράλληλο αφανισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τους μονοπωλιακούς ομίλους.
Στην πραγματοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου εντάσσεται και η κατάργηση της Κυριακής αργίας που θα έχει ως αποτέλεσμα το κλείσιμο πολλών μικρομεσαίων επιχειρήσεων και την περαιτέρω εξαθλίωση της εργατικής τάξης που δεν θα έχει πλέον δικαίωμα σε οικογενειακή, κοινωνική, προσωπική ζωή.
Η στρατηγική της Λισαβόνας που αποτελεί προϊόν συμφωνίας όλων των κυβερνήσεων των κρατών – μελών της ΕΕ –¨φιλελεύθερων¨ ¨σοσιαλιστών¨ κεντροδεξιών και κεντροαριστερών – και υλοποιείται από την εκάστοτε κυβέρνηση σε κάθε χώρα της Ε.Ε. με τα λεγόμενα «εθνικά μεταρρυθμιστικά προγράμματα» έχει στόχο την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων μέχρι το 2010.
Η συρρίκνωση των παροχών των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης (συνταξιοδότηση-υγεία πρόνοια) και η επέκταση της εμπορευματοποίησης τους, η κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών, η κατάργηση των ΣΣΕ και η αντικατάσταση τους με ατομικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, το δελτίο παροχής υπηρεσιών, ο τεμαχισμός του εργάσιμου χρόνου σε ενεργό και ανενεργό δηλ. απλήρωτη εργασία, η απελευθέρωση των απολύσεων, η νομιμοποίηση των δουλεμπορικών γραφείων δηλ. της ενοικίασης των εργαζομένων, ώστε οι επιχειρήσεις να μην έχουν καμία ευθύνη για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας απέναντι τους, η εντατικοποίηση, η μεθόδευση για κατάργηση της Κυριακής αργίας και 24ωρη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων, όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της κρίσης που το ίδιο το κοινωνικό σύστημα αναπαράγει, και που εμείς οι εργαζόμενοι στο εμπόριο και στις υπηρεσίες πληρώνουμε αυτή την κρίση με τις εργασιακές σχέσεις, με τους εξευτελιστικούς μισθούς, με την ανασφάλιστη εργασία.
Αυτή η πολιτική κωδικοποιείται στη λεγόμενη ¨ευελιξία¨ και ¨ευελφάλεια¨, στοχεύουν στη δραστική μείωση της εργατικής δύναμης και στην ταχύτερη συγκέντρωση του χονδρικού και λιανικού εμπορίου στα μονοπώλια και τις πολυεθνικές.
Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται και οι αποφάσεις των εθνικών και κοινοτικών δικαστηρίων που χαρακτηρίζουν παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες, με το επιχείρημα ότι αντίκεινται στο κοινοτικό δίκαιο και τις τέσσερεις ελευθερίες.
Οι αντιδραστικές αυτές μεταρρυθμίσεις που εκπορεύονται από την Ε.Ε. υλοποιούνται κατά γράμμα και από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και από τις κυβερνήσεις της ΝΔ.
Να θυμίσουμε εδώ την πρώτη απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, με υπουργό εργασίας τότε τον Γεννηματά, την πλήρη απελευθέρωση της εργασιακής σχέσης από το ωράριο λειτουργίας δηλαδή το ωρομίσθιο και την μερική απασχόληση, αμέσως μετά την συνθήκη του Μάαστριχτ, επί ΝΔ, το νόμο για την λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές όπου υπάρχουν Ολυμπιακές εγκαταστάσεις και γυμναστήρια, επί ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες το 2004, την κατάργηση της Κυριακής αργίας για τις τουριστικές περιοχές, βασιλικό διάταγμα του 1971, που το χρησιμοποιούν οι εργοδότες με τις πλάτες των εκάστοτε κυβερνήσεων, ο νόμος του 2005 για διευθέτηση του χρόνου εργασίας επί ΝΔ, τέλος πάντων όλοι αυτοί οι νόμοι που φτιάχτηκαν με στόχο την εργάσιμη εβδομάδα των 7 ημερών και των 65 ωρών.
Η κυβέρνηση της ΝΔ με τη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ ανέθεσαν πιλοτικά την προώθηση της κατάργησης της Κυριακής αργίας στο σύνδεσμο πολυκαταστημάτων, τον γνωστό ΣΕΛΠΕ.
Την περασμένη βδομάδα σε σύσκεψη του ΕΒΕΑ, απαίτησε ο ΣΕΛΠΕ
1. Την κατάργηση της Κυριακής αργίας αρχίζοντας από 8 Κυριακές το χρόνο.
2. Την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου, δηλαδή την 24ωρη λειτουργία των καταστημάτων.
3. Την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας.
Η τακτική τους είναι γνωστή, θα ακολουθήσει η κυβέρνηση με τον «δημοκρατικό της διάλογο» για να προχωρήσουν σύντομα στις αποφάσεις. Παράλληλα κυβέρνηση και μονοπώλια έχουν προετοιμάσει τις δυνάμεις της υποταγής και του συμβιβασμού στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τις παρατάξεις δηλαδή του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, που πρωτοστάτησαν και αυτή τη φορά στην ΟΙΥΕ, στη ΓΣΕΕ, στον Εμπορικό Σύλλογο Αθήνας, με τις υπογραφές τους δίπλα στην ηγετική ομάδα των εργοδοτών, για την απόφαση της πλήρους απελευθέρωσης του ωραρίου, όπως συμφώνησαν και για την κατάργηση των ΒΑΕ, τους μισθούς της φτώχειας και της εξαθλίωσης (1 ευρώ μικτά την ημέρα), το ωρομίσθιο κά.
Η κυβέρνηση της ΝΔ για να αποφύγει το πολιτικό κόστος χρησιμοποιεί τις Νομαρχίες και στους Δήμους για να πάρουν απόφαση για την κατάργηση της Κυριακής αργίας, με πρόσφατα παραδείγματα την ομόφωνη απόφαση του Δήμου Άνω Λιοσίων (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), και την κατά πλειοψηφία απόφαση του νομάρχη και του Νομαρχιακού Συμβουλίου Δυτικής Αττικής (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ).
Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που έχουν την πλειοψηφία στη διοίκηση της ΓΣΕΕ όπως και στην ΟΙΥΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ) έχουν συναινέσει και συνυπογράψει και για την απελευθέρωση του ωραρίου και για την απελευθέρωση της εργασιακής σχέσης.
Όταν τα ταξικά σωματεία έκαναν αγώνες ενάντια στην απελευθέρωση του ωραρίου, η ΠΑΣΚΕ έβγαζε πύρινους λόγους ότι η απελευθέρωση του ωραρίου θα δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας, απομονώνοντας το απελευθερωμένο ωράριο από την απελευθερωμένη εργασιακή σχέση.
Όταν τα ταξικά σωματεία έκαναν αγώνες για σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους τους εργαζόμενους, η ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ έβαζε ως αίτημα προς τους εργοδότες για πλαφόν στο ωρομίσθιο 10%.
Όταν τα ταξικά σωματεία έκαναν αγώνες για συγκεκριμένο ωράριο λειτουργίας με τρία απογεύματα κλειστά τα καταστήματα, η ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ υπέγραφε με τους εργοδότες ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων κάθε μέρα μέχρι τις 8μ.μ. και τα Σάββατα μέχρι τις 6μ.μ.
Όταν τα ταξικά σωματεία έκαναν δυναμικές παρεμβάσεις στους Δήμους και στις Νομαρχίες ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας, η πλειοψηφία της ΟΙΥΕ μας λοιδορούσαν ότι κινδυνολογούμε και έκαναν αγωγή μαζί με το σωματείο των εργοδοτών την ΕΣΕΕ, κατά του Δήμου Α. Λιοσίων και κατά του Νομαρχιακού συμβουλίου Δ. Αττικής, παραπέμποντας το ζήτημα της κατάργησης της Κυριακής αργίας να μας το λύσουν τα Δικαστήρια.
Συνάδελφοι-σες,
Η εργατική τάξη δεν πρέπει να παγιδευτεί σε τεχνητά διλήμματα, γιατί τα μέτρα που προτείνονται από το κεφάλαιο δεν σταματούν στους εργαζόμενους στο εμπόριο, αποσκοπούν στην τμηματική κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνολικά, όπως τραπεζοϋπάλληλοι, εργαζόμενοι στους Δήμους και τις Νομαρχίες, εργαζόμενοι στις πρώην ΔΕΚΟ.
Αντιστεκόμαστε δυναμικά και καταγγέλλουμε τα αντεργατικά σχέδια της ΕΕ, των βιομηχάνων και της κυβέρνησης.
Όπως τονίσαμε και παραπάνω οι εργαζόμενοι στο εμπόριο και τις υπηρεσίες μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους μικρομεσαίους έχουμε κοινό αντίπαλο, το πολυεθνικό κεφάλαιο, την μεγαλοεργοδοσία, την αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων που στοχεύουν και με το μέτρο της κατάργησης της Κυριακής αργίας, στην πιο γρήγορη βίαια προλεταριοποίηση των μεσαίων στρωμάτων, στον πιο γρήγορο αφανισμό και την φυσική εξόντωση των μικρών επιχειρήσεων που θα έχει βέβαια ως αποτέλεσμα και την έκρηξη της ανεργίας και της ακρίβειας.
Άρα είναι μονόδρομος και ανάγκη των καιρών να κτίσουμε το δικό μας μέτωπο ενάντια στο μέτωπο του κεφαλαίου και των πολυεθνικών.
Το ζήτημα της συμμαχίας με τους αυτοαπασχολούμενους μικρομεσαίους δεν είναι ευκαιριακό, δεν πατάει απλά σε συγκέντρωση δυνάμεων.
Με τους συμμάχους μας τους μικρομεσαίους αυτοαπασχολούμενους έχουμε αναπτύξει κοινή δράση, κοινές δυναμικές παρεμβάσεις σε Υπουργεία, Νομαρχίες, συνδικαλιστικές οργανώσεις εργοδοτών, όπως και κοινούς αγώνες ενάντια στην απελευθέρωση του ωραρίου, ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας, όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Αντιστεκόμαστε δυναμικά, καταγγέλλουμε τα αντεργατικά σχέδια της Ε.Ε, των βιομηχάνων και της κυβέρνησης, και προτείνουμε και εκτιμούμαι ότι η σημερινή δουλειά μας πρέπει να καταλήξει σε ένα κοινό πρόγραμμα δράσης σε πανελλαδικό επίπεδο.
Για τα σωματεία εμποροϋπαλλήλων, ιδιωτικών υπαλλήλων
· Περιοδείες από τα σωματεία σε όσο το δυνατόν περισσότερους χώρους εργασίας, συσκέψεις, συζήτηση στα Δ.Σ. για τη μεταφορά εμπειρίας από τη σημερινή πανελλαδική σύσκεψη, γενικές συνελεύσεις σωματείων.
· Δημιουργία νέων κλαδικών σωματείων σε πόλεις που δεν υπάρχουν κλαδικά.
· Κοινό υλικό, κοινές ανακοινώσεις με τις υπογραφές όλων των σωματείων που συμμετέχουμε σε αυτή τη δουλειά, που θα μοιράζεται στους χώρους εργασίας
· πανελλαδικά, όπως και αφίσσα και αφισσέτα ανάλογα με τις δυνατότητες που έχει κάθε σωματείο.
· Παραστάσεις διαμαρτυρίας στις Νομαρχίες και στους Δήμους και αντίστοιχα εδώ στην Αθήνα στα Υπουργεία Εργασίας και Ανάπτυξης όπως και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλες τις πόλεις πανελλαδικά με κοινή ημερομηνία, μαζί με τις Ενώσεις Αυτοαπασχολούμενων Μικρομεσαίων ή όπου αυτό είναι δύσκολο σε όποια ημερομηνία ορίσει το κάθε σωματείο ξεχωριστά.
· Όλα τα παραπάνω βοηθούν στη μαζικοποίηση των σωματείων για δυνάμωμα και συγκέντρωση δυνάμεων σε πρωτοβάθμιο επίπεδο και αλλαγή των αρνητικών συσχετισμών σε δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο.
· Με αυτή τη δράση να εξετάσουμε και την κήρυξη απεργιακής κινητοποίησης.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους και τους αυτοαπασχολούμενους μικρομεσαίους με το πέρας της σημερινής δουλειάς να σταλεί κοινό Δελτίου Τύπου σε όλα τα ΜΜΕ, Υπουργεία, εργοδοτικές οργανώσεις όπως και κοινή ανακοίνωση.
Εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι, αμφισβητούμε το δικαίωμα των πολυεθνικών και των μονοπωλίων να καθορίσουν τη ζωή μας και να ληστεύουν τον πλούτο που παράγουμε, απαιτούμε και διεκδικούμε:
· Όχι στην κατάργηση της Κυριακής αργίας – νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.
· Όχι στην απελευθέρωση του ωραρίου. Να καταργηθούν οι νόμοι και οι διατάξεις που απελευθερώνουν το ωράριο, εθνικό ενιαίο, υποχρεωτικό ωράριο για όλους, μέχρι 48 ώρες λειτουργίας των καταστημάτων.
· Κατάργηση ωρομίσθιου, μερικής απασχόλησης, συμβάσεων ορισμένου χρόνου.
· Πλήρη και σταθερή δουλειά. 35ωρο-7ωρο-5θήμερο.
· 1400 ευρώ κατώτερο μισθό, 1120 ευρώ σύνταξη, 1120 επίδομα ανεργίας.
Πληρώσαμε τα κέρδη τους, μην πληρώσουμε και την κρίση τους.
