άρθρο από την εφημερίδα "Ριζοσπάστης"
Ο νεαρός που τα θέλει όλα!
Εσένα, τελικά, πώς να σε αντιμετωπίσω; Σου δώσανε 50.000 ευρώ, μισθούς δηλαδή που ξεπερνάνε τους 83 μήνες εργασία, κοντά 7 χρόνια δουλείας, αν μετράω καλά, και είπες όχι! Και θέλεις να σε πάρω για σοβαρό άνθρωπο; Και είσαι και φοιτητής, μαθαίνω! Και μάλιστα της ΑΣΟΕ, σχολή δηλαδή που έχει να κάνει με το χρήμα! Υψιστε!
Τι σου ζητήσανε οι άνθρωποι, ρε; Να απομακρυνθείς από τη δουλειά, σε παρακάλεσαν! Σιγά τη δουλειά, ρε, τύπε! Μήπως τετραγωνίζεις τον κύκλο και δεν το κατάλαβα; Ενας πωλητής του κερατά είσαι. Και μάλιστα ωρομίσθιος! Δουλειά, δηλαδή, για τους μετανάστες και μάλιστα τους παράνομους μετανάστες!
Σιγά, ρε, φίλε! Εκλεισες κανένα συμβόλαιο με το ήθος, και δεν το ξέρω; Σου είπε κανένας ότι είσαι πρωτεξάδελφος του Μαρξ και πρέπει εσύ να οργανώνεις τους εργαζόμενους; Τι είσαι, ρε, φίλε, ο Σάκο και ο Βαντσέτι; Ενας εργαζόμενος φοιτητής είσαι που μόλις πάρεις το πτυχίο σου θα πεις αντίο στο «Τζάμπο» και στο «Ντάμπο».
Την έχω ξανακούσει, ρε, την άποψή σου. Οτι τάχα μου και οι απόφοιτοι του πανεπιστημίου προλετάριοι είναι. Οτι και οι επιστήμονες πουλάνε πάμφθηνα, και με εξαρτημένη σχέση, τη δουλειά τους! Και έτσι να έχουν τα πράγματα, εσύ δεν είσαι ακόμα ούτε επιστήμονας. Σε μεταβατικό στάδιο είσαι, ρε, φοιτητής που δεν έχει ακόμα βρει το χαρακτήρα του, τη σχέση του με την παραγωγή. Τι σκατά συνείδηση μου τσαμπουνάς; Πάρε ρε, τα λεφτά να τελειώνουμε! Μην αναγκάζεις τους ανθρώπους να σου τα χώσουν με το ζόρι στο στόμα! Καλά, ρε, δε σου λέει τίποτα το βιτριόλι της Βουλγάρας;
Την κρίση, ρε, δεν την πήρες χαμπάρι; Ο κάθε «Τζάμπο» και ο κάθε «Ντάμπο» που σου δίνει τα λεφτά του για να απομακρυνθείς ήσυχα και πολιτισμένα, πρέπει να πάρει τα μέτρα του, να σώσει οικογένειες! Την επιχείρησή του τη βάζει σε δεύτερη μοίρα, τους εργαζόμενους σκέφτεται, τους υπαλλήλους του! Δεν μπορεί να έχει στα πόδια του, συγχώρα μου την έκφραση, τον κάθε αλήτη, εσένα δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση, να του βάζει βόμβες στο οικοδόμημα. Σου είπανε μια, σου είπανε δυο, σου είπανε τρεις, και όλες με το καλό, το βιολί σου εσύ! Ασε ήσυχους, ρε, τους υπαλλήλους! Ποιος σου είπε, ρε, ότι επιθυμούνε συνδικαλισμό οι υπάλληλοι; Εντάξει, έγραψες δέκα στο σωματείο, τι έγινε; Αυτές οι εγγραφές, πες άλλες δέκα ακόμα, πες πως γράφηκαν όλοι στο συνδικάτο, θα φέρουν επενδύσεις οι εγγραφές; Βουλιάζει ο τόπος, ρε!
Αντιρρήσεις! Διαρκώς αντιρρήσεις! Βουλιάζει ο τόπος, λες, «γιατί τα χρήματα, τα οποία υπάρχουν και μάλιστα σε αφθονία, αντί να πάνε στους εργαζόμενους πάνε για να πληρωθούνε τα λύτρα! 40.0000.000 ευρώ ρευστό, άλλοι μιλάνε για 100.000.000! Χρήμα με ουρά! Καυτό. Και μόνον από έναν επιχειρηματία. Σκέψου να τους βάλεις όλους μαζί, τον έναν μετά τον άλλον! Εκεί να δεις χρήμα. Σινικό τείχος σχηματίζει»! Ο κάθε «τζάμπο», αγόρι μου ή όπως αλλιώς λένε το αφεντικό σου, δε ζει για το χρήμα. Τα ευρώ, δεν του λένε τίποτα! Το μέλλον της χώρας σκέφτεται, και μόνον αυτό! Εντάξει, κρατάει και μια πισινή! Ο καθένας στη θέση του με τέτοια εγκληματικότητα και με τόσες απαιτήσεις από τους εργαζομένους το ίδιο θα έκανε! Ο κάθε λογικός άνθρωπος κρατάει «κάτι ψιλά» για «ώρα ανάγκης» ή και το συνηθέστερο, τα πηγαίνει στην Ελβετία για περισσότερη σιγουριά! Μόνον εσύ είσαι βλάκας και δεν παίρνεις τα 50.000!
Σε καταλάβαμε αγόρι μου, μην συνεχίζεις! Το όραμά σου δεν είναι να συνδικαλιστούν οι εργαζόμενοι και στη συνέχεια να υπάρξει συνεννόηση των κοινωνικών εταίρων, όπως είθισται στις πολιτισμένες κοινωνίες! Σε μια τέτοια περίπτωση, ποιος θα είχε αντίρρηση; Ποιος θα σου έδινε χρήματα για να το βουλώσεις; Εσύ, άνθρωπέ μου, είσαι ακραίος και φαίνεσαι ακραίος! Εσύ έχεις βάλει αμέτι μουχαμέτι να ανατρέψεις το σύστημα! Τι να σου κάνουν τα 50.000 ευρώ εσένα! Εσύ τα θέλεις όλα!
