«Αντιμνημονιακές» συγκλίσεις...
Τα διάφορα «αντιμνημονιακά» κόμματα που φτιάχνονται επιχειρούν να παγιδεύσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, συντελώντας στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες για εύκολες λύσεις χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Αυτά που προτείνουν δε θα αναχαιτίσουν τη νέα αντιλαϊκή θύελλα που έρχεται, γιατί αποτελούν λύσεις διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής.
Είναι εξαπάτηση του λαού και υποκρισία, όταν υποσχέσεις για φιλολαϊκές λύσεις προβάλλουν δυνάμεις που διαχρονικά έχουν στηρίξει σειρά αντιλαϊκών μέτρων, που προέρχονται από τα σπλάχνα του αντιλαϊκού πολιτικού συστήματος και μεγάλο μέρος των στελεχών τους προέρχονται από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Από τέτοια κόμματα ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα θετικό.
Τέτοια δύναμη είναι το νέο κόμμα «Ανεξάρτητοι Ελληνες» με επικεφαλής το πρώην στέλεχος της ΝΔ Πάνο Καμμένο. Τα στελέχη του έχουν στηρίξει ολόκληρη σειρά αντιλαϊκών νομοσχεδίων και μέτρων.
Παραπλήσιες είναι και οι άλλες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ («Κοινωνική Συμφωνία» κ.λπ.).
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αναγορεύοντας σε φιλολαϊκή την αστική «αντιμνημονιακή» γραμμή, προτείνει ένα αδιέξοδο για το λαό μέτωπο των «αριστερών και ευρύτερων αντιμνημονιακών δυνάμεων».
Ετσι, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσαν κοινό ψηφοδέλτιο (ΣΥΡΙΖΑ - Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο) με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πρώην συνεργάτες του Γ. Παπανδρέου ή πρώην υπουργούς (Σ. Σακοράφα, Π. Κουρουμπλής, Αλ. Μητρόπουλος, Αντ. Κοτσακάς).
Γι' αυτό δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε πως «δεν θα αρνηθεί στήριξη» από κόμματα όπως οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες».
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Πάνος Καμμένος υποστήριξε πως είναι διατεθειμένος να συζητήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ αφού «υπάρχουν συγκλίσεις στην οικονομική πολιτική» μεταξύ τους.
Υπάρχει σύγκλιση στην ουσία της πολιτικής που προβάλλουν και αυτό φαίνεται από τη σύμπτωση βασικών σημείων των προγραμματικών τους διακηρύξεων. Πιο συγκεκριμένα:
1)Από κοινού οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδίδουν την αιτία των αντιλαϊκών μέτρων αποκλειστικά στο μνημόνιο και στο χρέος, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα μονοπώλια και την ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι θα διαπραγματευτούν στην ΕΕ, που όπως λένε δεν έκανε η κυβέρνηση.
Γι' αυτό οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» υποστηρίζουν ότι ο πολιτικός τους φορέας «απαιτεί την κατάργηση του μνημονίου και αρνείται να δεχτεί το επαχθές, παράνομο χρέος που διαμορφώθηκε με τοκογλυφικά επιτόκια».
Ενώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει ότι λύση είναι η «ανατροπή των μνημονίων» και η «επιλεκτική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και η εξυπηρέτηση του υπολοίπου με ευνοϊκούς όρους».
Η εξουσία του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις του ποτέ δε διαπραγματεύτηκαν μέσα στις δομές των ιμπεριαλιστικών οργανισμών προς όφελος του λαού. Το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης πάντα μέσα στις καπιταλιστικές ενώσεις ενδιαφερόταν για τη διασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Ο λαός έχει πείρα. Πότε, άραγε, βγήκε γι' αυτόν κάτι θετικό από τα παζάρια που γίνονται μέσα στις λυκοσυμμαχίες; Ας αναλογιστεί πόσες φορές έχει ακούσει το παραμύθι της φιλολαϊκής διαπραγμάτευσης. Ας σκεφτεί αν υπάρχει μια φιλολαϊκή απόφαση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ τα τελευταία 20 χρόνια, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ότι ξεχνούν πως στις αποφάσεις της ΕΕ περιλαμβάνονται απανωτά «μνημόνια» για το λαό, γιατί έτσι εξυπηρετείται η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Κρύβουν ότι τα αντιλαϊκά μέτρα δεν οφείλονται στο μνημόνιο αλλά στην πολιτική που στηρίζει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Γι' αυτό ανάλογα μέτρα παίρνονται σε μια σειρά χώρες της ΕΕ (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Βρετανία κ.α.). Μήπως και εκεί δε διαπραγματεύτηκαν σωστά οι κυβερνήσεις; Αυτός είναι ο καπιταλισμός που οι δυνάμεις αυτές παρουσιάζουν ως μονόδρομο.
Είναι εξαπάτηση του λαού όταν χωρίζουν το χρέος σε «επαχθές», «τοκογλυφικό» και νόμιμο, νομιμοποιώντας στα μάτια της εργατικής τάξης τα μέτρα που εφαρμόζονται. Το πρόσφατο «κούρεμα» του χρέους που συμφώνησαν κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ δείχνει ότι όταν τα μονοπώλια κυριαρχούν στην οικονομία, οι αστικές κυβερνήσεις και οι καπιταλιστικές ενώσεις όχι μόνο δε φοβούνται καμιά αναδιαπραγμάτευση του χρέους αλλά βρίσκουν και ευκαιρία να τη συνοδεύσουν με νέα βάρβαρα μέτρα.
2) Οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» υποστηρίζουν: «...Τα προβλήματα της φτώχειας και της ανεργίας ...για να λυθούν δραστικά και αποτελεσματικά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με πολιτικές που θα στοχεύουν την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των αδικημένων και όχι με ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που αναδιανέμουν τον πλούτο πάντοτε προς όφελος των πλουσίων».Ο ΣΥΡΙΖΑ αναμασά ως στόχο την «αναδιανομή του πλούτου, την κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη».
Σπέρνουν αυταπάτες στο λαό ότι και η κυριαρχία των καπιταλιστών στην παραγωγή θα διαιωνίζεται και αυτοί θα δεχτούν «αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των αδικημένων». Κάνουν πως ξεχνάνε ότι ανταγωνιστικότητα (που είναι νόμος της καπιταλιστικής αγοράς) σημαίνει πρώτα από όλα φτηνοί εργάτες καθώς οι εργάτες θεωρούνται κόστος για τον καπιταλιστή.
Και τέλος πάντων είναι κοροϊδία όταν από τη μια μιλάνε για «αναδιανομή υπέρ των αδικημένων» και από την άλλη στηρίζουν την ΕΕ που στις αποφάσεις της περιλαμβάνεται η «Λευκή βίβλος», η Στρατηγική της Λισαβόνας, το «Σύμφωνο για το ευρώ», η «νέα οικονομική διακυβέρνηση» και πολλά άλλα που θα έρθουν στο άμεσο μέλλον και θα είναι ακόμα πιο σκληρά και αντεργατικά γιατί αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
3) Οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» υποστηρίζουν πως «ο νεοφιλελεύθερος δογματισμός αποτυγχάνει να λύσει τα σύγχρονα προβλήματα... Το κράτος είναι απαραίτητο... Το κράτος δεν μπορεί και δεν πρέπει να πάψει να λειτουργεί». Ενώ κριτικάρουν τη θέση που «θεωρεί την απόλυτη συρρίκνωση του κράτους ως αναγκαία και ικανή συνθήκη για την οικονομική πρόοδο». Ο ΣΥΡΙΖΑ από κοντά καταγγέλλει το νεοφιλελευθερισμό και υποστηρίζει ένα δημόσιο πυλώνα τραπεζών και προτείνει την επαναφορά στο «δημόσιο» επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν.
Ομως, για τα αντεργατικά μέτρα δε φταίει το λεγόμενο «νεοφιλελεύθερο μείγμα» της ασκούμενης πολιτικής. Επεκτατική δημοσιονομική πολιτική ανάλογη με αυτήν που προτείνουν ασκείται σήμερα στις ΗΠΑ, όπου τα λαϊκά στρώματα συνεχίζουν να υποφέρουν από τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Από την άλλη η δυνατότητα για εκτεταμένες κρατικοποιήσεις δεν μπορεί να επανέλθει στις σημερινές συνθήκες απελευθέρωσης των αγορών, πόσο μάλλον στα πλαίσια της ΕΕ που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ιδιωτικοποιήσεις προωθούνται από σειρά καπιταλιστικών χωρών είτε βρίσκονται ψηλότερα είτε χαμηλότερα στην καπιταλιστική πυραμίδα, είτε έχουν μνημόνιο είτε όχι.
4) Οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» σπέρνουν φρούδες ελπίδες ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει «...Ενωμένη Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνεργασίας, όπου όλα τα κράτη - μέλη είναι ισότιμα, διατηρώντας την εθνική τους υπόσταση και αξιοπρέπεια», γι' αυτό, όπως λένε, «αρνούμαστε τις λογικές και πρακτικές, που την έχουν μετατρέψει σε όχημα συμφερόντων των πιο ισχυρών χωρών και του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος».
Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί υιοθετώντας το στόχο για την ΕΕ της «ειρήνης, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης».
Για το στόχο της «ΕΕ της αλληλεγγύης, της ισοτιμίας και της δημοκρατίας» μιλάει και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Χρόνια τώρα τα ίδια λένε κορυφαίοι αξιωματούχοι της Κομισιόν, του γαλλικού και γερμανικού ιμπεριαλισμού. Την ίδια στιγμή η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της διαγκωνίζονται σκληρά αναμεταξύ τους, ενώ έχουν συμμετάσχει σε πολέμους ανά την υφήλιο με πιο πρόσφατο αυτόν κατά της Λιβύης.
5) Ως κατακλείδα οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» υποστηρίζουν ότι θεωρούν «...αδιαπραγμάτευτες τις αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας και περηφάνιας, της λαϊκής κυριαρχίας, της πρόταξης του εθνικού συμφέροντος, της τήρησης του Συντάγματος και της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας».
Τις ίδιες αρχές λένε ότι θεωρούν αδιαπραγμάτευτες οι Παπαδήμος, Σαμαράς, Βενιζέλος. Και αυτοί λένε ότι προτάσσουμε πάνω από όλα το «εθνικό συμφέρον» κ.λπ. Καμιά «λαϊκή κυριαρχία» και κανένα «εθνικό συμφέρον» δεν υπηρετούν με την πολιτική τους, ούτε θα μπορούσαν να το κάνουν και να το ήθελαν στη σύγχρονη καπιταλιστική Ελλάδα. Αυτοί υπερασπίζουν τα ταξικά συμφέροντα του κεφαλαίου, την κυριαρχία του, τη δικτατορία του, την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και του λαού. Και αναμασά ο ΣΥΡΙΖΑ τα περί εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας κάνοντας την ίδια στιγμή προτάσεις, που αφήνουν άθικτη την οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου, βαφτίζοντας και αυτός το ταξικό συμφέρον του κεφαλαίου «εθνικό».
Το όχι στο μνημόνιο από μόνο του δε λέει τίποτα για το λαό. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό «αντιμνημονιακή» σημαία σήκωσε και ο ΛΑ.Ο.Σ.
Ο πρόεδρός του Καρατζαφέρης υποστηρίζει ότι «η χώρα είναι υπό κατοχή», ότι «πρωθυπουργός είναι ο κ. Ράινχεμπαχ», ψελλίζει κάτι για «ευρωδραχμή», ισχυρίζεται ότι «δεν είναι ο δρόμος της τρόικας μονόδρομος», κ.ά.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. για την έξοδο από την κρίση προτείνει, όπως λέει, «πενταετές μορατόριουμ για να προβούμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές για την ανασυγκρότηση της οικονομίας μας. Κεφαλαιοποίηση του χρέους μας και ετήσια πληρωμή 10 δισ. ευρώ μέχρι της αποπληρωμής του με επιτόκιο 1%, δηλαδή επιτόκιο που χρεώνει η ΕΚΤ τις άλλες τράπεζες».
Ο λαός δεν έχει, λοιπόν, να περιμένει τίποτα από μια κυβέρνηση «της «αριστεράς» ή των ευρύτερων «αντιμνημονιακών» δυνάμεων. Μια κυβέρνηση με «αντιμνημονιακό» πρόγραμμα δε θα μπορούσε να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα. Θα οδηγούσε το λαό στην ενσωμάτωση σε μια εναλλακτική πολιτική διαχείρισης και τελικά θα διαιώνιζε την επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στο λαό. Φιλολαϊκές λύσεις χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους δεν υπάρχουν. Το καπιταλιστικό σύστημα θα ζητάει συνεχώς όλο και περισσότερες θυσίες από το λαό γιατί έχει σαπίσει. Ερχεται νέα θύελλα αντιλαϊκών μέτρων μετά τις εκλογές.
Μόνη διέξοδος είναι η οργάνωση και η πάλη του λαού για αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική - λαϊκή εξουσία. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ και στις εκλογές είναι η μόνη που τους ενοχλεί πραγματικά γιατί δυναμώνει αυτήν την πάλη που είναι και η μόνη ελπιδοφόρα και ανταποκρίνεται στα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων.
Τα διάφορα «αντιμνημονιακά» κόμματα που φτιάχνονται επιχειρούν να παγιδεύσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, συντελώντας στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες για εύκολες λύσεις χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Αυτά που προτείνουν δε θα αναχαιτίσουν τη νέα αντιλαϊκή θύελλα που έρχεται, γιατί αποτελούν λύσεις διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής.
Είναι εξαπάτηση του λαού και υποκρισία, όταν υποσχέσεις για φιλολαϊκές λύσεις προβάλλουν δυνάμεις που διαχρονικά έχουν στηρίξει σειρά αντιλαϊκών μέτρων, που προέρχονται από τα σπλάχνα του αντιλαϊκού πολιτικού συστήματος και μεγάλο μέρος των στελεχών τους προέρχονται από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Από τέτοια κόμματα ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα θετικό.
Τέτοια δύναμη είναι το νέο κόμμα «Ανεξάρτητοι Ελληνες» με επικεφαλής το πρώην στέλεχος της ΝΔ Πάνο Καμμένο. Τα στελέχη του έχουν στηρίξει ολόκληρη σειρά αντιλαϊκών νομοσχεδίων και μέτρων.
Παραπλήσιες είναι και οι άλλες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ («Κοινωνική Συμφωνία» κ.λπ.).
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αναγορεύοντας σε φιλολαϊκή την αστική «αντιμνημονιακή» γραμμή, προτείνει ένα αδιέξοδο για το λαό μέτωπο των «αριστερών και ευρύτερων αντιμνημονιακών δυνάμεων».
Ετσι, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσαν κοινό ψηφοδέλτιο (ΣΥΡΙΖΑ - Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο) με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πρώην συνεργάτες του Γ. Παπανδρέου ή πρώην υπουργούς (Σ. Σακοράφα, Π. Κουρουμπλής, Αλ. Μητρόπουλος, Αντ. Κοτσακάς).
Γι' αυτό δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε πως «δεν θα αρνηθεί στήριξη» από κόμματα όπως οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες».
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Πάνος Καμμένος υποστήριξε πως είναι διατεθειμένος να συζητήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ αφού «υπάρχουν συγκλίσεις στην οικονομική πολιτική» μεταξύ τους.
Υπάρχει σύγκλιση στην ουσία της πολιτικής που προβάλλουν και αυτό φαίνεται από τη σύμπτωση βασικών σημείων των προγραμματικών τους διακηρύξεων. Πιο συγκεκριμένα:
1)Από κοινού οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδίδουν την αιτία των αντιλαϊκών μέτρων αποκλειστικά στο μνημόνιο και στο χρέος, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα μονοπώλια και την ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι θα διαπραγματευτούν στην ΕΕ, που όπως λένε δεν έκανε η κυβέρνηση.
Γι' αυτό οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» υποστηρίζουν ότι ο πολιτικός τους φορέας «απαιτεί την κατάργηση του μνημονίου και αρνείται να δεχτεί το επαχθές, παράνομο χρέος που διαμορφώθηκε με τοκογλυφικά επιτόκια».
Ενώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει ότι λύση είναι η «ανατροπή των μνημονίων» και η «επιλεκτική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και η εξυπηρέτηση του υπολοίπου με ευνοϊκούς όρους».
Η εξουσία του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις του ποτέ δε διαπραγματεύτηκαν μέσα στις δομές των ιμπεριαλιστικών οργανισμών προς όφελος του λαού. Το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης πάντα μέσα στις καπιταλιστικές ενώσεις ενδιαφερόταν για τη διασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Ο λαός έχει πείρα. Πότε, άραγε, βγήκε γι' αυτόν κάτι θετικό από τα παζάρια που γίνονται μέσα στις λυκοσυμμαχίες; Ας αναλογιστεί πόσες φορές έχει ακούσει το παραμύθι της φιλολαϊκής διαπραγμάτευσης. Ας σκεφτεί αν υπάρχει μια φιλολαϊκή απόφαση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ τα τελευταία 20 χρόνια, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ότι ξεχνούν πως στις αποφάσεις της ΕΕ περιλαμβάνονται απανωτά «μνημόνια» για το λαό, γιατί έτσι εξυπηρετείται η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Κρύβουν ότι τα αντιλαϊκά μέτρα δεν οφείλονται στο μνημόνιο αλλά στην πολιτική που στηρίζει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Γι' αυτό ανάλογα μέτρα παίρνονται σε μια σειρά χώρες της ΕΕ (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Βρετανία κ.α.). Μήπως και εκεί δε διαπραγματεύτηκαν σωστά οι κυβερνήσεις; Αυτός είναι ο καπιταλισμός που οι δυνάμεις αυτές παρουσιάζουν ως μονόδρομο.
Είναι εξαπάτηση του λαού όταν χωρίζουν το χρέος σε «επαχθές», «τοκογλυφικό» και νόμιμο, νομιμοποιώντας στα μάτια της εργατικής τάξης τα μέτρα που εφαρμόζονται. Το πρόσφατο «κούρεμα» του χρέους που συμφώνησαν κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ δείχνει ότι όταν τα μονοπώλια κυριαρχούν στην οικονομία, οι αστικές κυβερνήσεις και οι καπιταλιστικές ενώσεις όχι μόνο δε φοβούνται καμιά αναδιαπραγμάτευση του χρέους αλλά βρίσκουν και ευκαιρία να τη συνοδεύσουν με νέα βάρβαρα μέτρα.
2) Οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» υποστηρίζουν: «...Τα προβλήματα της φτώχειας και της ανεργίας ...για να λυθούν δραστικά και αποτελεσματικά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με πολιτικές που θα στοχεύουν την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των αδικημένων και όχι με ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που αναδιανέμουν τον πλούτο πάντοτε προς όφελος των πλουσίων».Ο ΣΥΡΙΖΑ αναμασά ως στόχο την «αναδιανομή του πλούτου, την κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη».
Σπέρνουν αυταπάτες στο λαό ότι και η κυριαρχία των καπιταλιστών στην παραγωγή θα διαιωνίζεται και αυτοί θα δεχτούν «αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των αδικημένων». Κάνουν πως ξεχνάνε ότι ανταγωνιστικότητα (που είναι νόμος της καπιταλιστικής αγοράς) σημαίνει πρώτα από όλα φτηνοί εργάτες καθώς οι εργάτες θεωρούνται κόστος για τον καπιταλιστή.
Και τέλος πάντων είναι κοροϊδία όταν από τη μια μιλάνε για «αναδιανομή υπέρ των αδικημένων» και από την άλλη στηρίζουν την ΕΕ που στις αποφάσεις της περιλαμβάνεται η «Λευκή βίβλος», η Στρατηγική της Λισαβόνας, το «Σύμφωνο για το ευρώ», η «νέα οικονομική διακυβέρνηση» και πολλά άλλα που θα έρθουν στο άμεσο μέλλον και θα είναι ακόμα πιο σκληρά και αντεργατικά γιατί αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
3) Οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» υποστηρίζουν πως «ο νεοφιλελεύθερος δογματισμός αποτυγχάνει να λύσει τα σύγχρονα προβλήματα... Το κράτος είναι απαραίτητο... Το κράτος δεν μπορεί και δεν πρέπει να πάψει να λειτουργεί». Ενώ κριτικάρουν τη θέση που «θεωρεί την απόλυτη συρρίκνωση του κράτους ως αναγκαία και ικανή συνθήκη για την οικονομική πρόοδο». Ο ΣΥΡΙΖΑ από κοντά καταγγέλλει το νεοφιλελευθερισμό και υποστηρίζει ένα δημόσιο πυλώνα τραπεζών και προτείνει την επαναφορά στο «δημόσιο» επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν.
Ομως, για τα αντεργατικά μέτρα δε φταίει το λεγόμενο «νεοφιλελεύθερο μείγμα» της ασκούμενης πολιτικής. Επεκτατική δημοσιονομική πολιτική ανάλογη με αυτήν που προτείνουν ασκείται σήμερα στις ΗΠΑ, όπου τα λαϊκά στρώματα συνεχίζουν να υποφέρουν από τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Από την άλλη η δυνατότητα για εκτεταμένες κρατικοποιήσεις δεν μπορεί να επανέλθει στις σημερινές συνθήκες απελευθέρωσης των αγορών, πόσο μάλλον στα πλαίσια της ΕΕ που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ιδιωτικοποιήσεις προωθούνται από σειρά καπιταλιστικών χωρών είτε βρίσκονται ψηλότερα είτε χαμηλότερα στην καπιταλιστική πυραμίδα, είτε έχουν μνημόνιο είτε όχι.
4) Οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» σπέρνουν φρούδες ελπίδες ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει «...Ενωμένη Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνεργασίας, όπου όλα τα κράτη - μέλη είναι ισότιμα, διατηρώντας την εθνική τους υπόσταση και αξιοπρέπεια», γι' αυτό, όπως λένε, «αρνούμαστε τις λογικές και πρακτικές, που την έχουν μετατρέψει σε όχημα συμφερόντων των πιο ισχυρών χωρών και του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος».
Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί υιοθετώντας το στόχο για την ΕΕ της «ειρήνης, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης».
Για το στόχο της «ΕΕ της αλληλεγγύης, της ισοτιμίας και της δημοκρατίας» μιλάει και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Χρόνια τώρα τα ίδια λένε κορυφαίοι αξιωματούχοι της Κομισιόν, του γαλλικού και γερμανικού ιμπεριαλισμού. Την ίδια στιγμή η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της διαγκωνίζονται σκληρά αναμεταξύ τους, ενώ έχουν συμμετάσχει σε πολέμους ανά την υφήλιο με πιο πρόσφατο αυτόν κατά της Λιβύης.
5) Ως κατακλείδα οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» υποστηρίζουν ότι θεωρούν «...αδιαπραγμάτευτες τις αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας και περηφάνιας, της λαϊκής κυριαρχίας, της πρόταξης του εθνικού συμφέροντος, της τήρησης του Συντάγματος και της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας».
Τις ίδιες αρχές λένε ότι θεωρούν αδιαπραγμάτευτες οι Παπαδήμος, Σαμαράς, Βενιζέλος. Και αυτοί λένε ότι προτάσσουμε πάνω από όλα το «εθνικό συμφέρον» κ.λπ. Καμιά «λαϊκή κυριαρχία» και κανένα «εθνικό συμφέρον» δεν υπηρετούν με την πολιτική τους, ούτε θα μπορούσαν να το κάνουν και να το ήθελαν στη σύγχρονη καπιταλιστική Ελλάδα. Αυτοί υπερασπίζουν τα ταξικά συμφέροντα του κεφαλαίου, την κυριαρχία του, τη δικτατορία του, την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και του λαού. Και αναμασά ο ΣΥΡΙΖΑ τα περί εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας κάνοντας την ίδια στιγμή προτάσεις, που αφήνουν άθικτη την οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου, βαφτίζοντας και αυτός το ταξικό συμφέρον του κεφαλαίου «εθνικό».
Το όχι στο μνημόνιο από μόνο του δε λέει τίποτα για το λαό. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό «αντιμνημονιακή» σημαία σήκωσε και ο ΛΑ.Ο.Σ.
Ο πρόεδρός του Καρατζαφέρης υποστηρίζει ότι «η χώρα είναι υπό κατοχή», ότι «πρωθυπουργός είναι ο κ. Ράινχεμπαχ», ψελλίζει κάτι για «ευρωδραχμή», ισχυρίζεται ότι «δεν είναι ο δρόμος της τρόικας μονόδρομος», κ.ά.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. για την έξοδο από την κρίση προτείνει, όπως λέει, «πενταετές μορατόριουμ για να προβούμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές για την ανασυγκρότηση της οικονομίας μας. Κεφαλαιοποίηση του χρέους μας και ετήσια πληρωμή 10 δισ. ευρώ μέχρι της αποπληρωμής του με επιτόκιο 1%, δηλαδή επιτόκιο που χρεώνει η ΕΚΤ τις άλλες τράπεζες».
Ο λαός δεν έχει, λοιπόν, να περιμένει τίποτα από μια κυβέρνηση «της «αριστεράς» ή των ευρύτερων «αντιμνημονιακών» δυνάμεων. Μια κυβέρνηση με «αντιμνημονιακό» πρόγραμμα δε θα μπορούσε να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα. Θα οδηγούσε το λαό στην ενσωμάτωση σε μια εναλλακτική πολιτική διαχείρισης και τελικά θα διαιώνιζε την επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στο λαό. Φιλολαϊκές λύσεις χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους δεν υπάρχουν. Το καπιταλιστικό σύστημα θα ζητάει συνεχώς όλο και περισσότερες θυσίες από το λαό γιατί έχει σαπίσει. Ερχεται νέα θύελλα αντιλαϊκών μέτρων μετά τις εκλογές.
Μόνη διέξοδος είναι η οργάνωση και η πάλη του λαού για αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική - λαϊκή εξουσία. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ και στις εκλογές είναι η μόνη που τους ενοχλεί πραγματικά γιατί δυναμώνει αυτήν την πάλη που είναι και η μόνη ελπιδοφόρα και ανταποκρίνεται στα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων.
