Κάλεσμα οργάνωσης και πάλης
Μέρα τιμής για τους σκληρούς αγώνες της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα για τις γυναίκες που πρώτες συνειδητοποίησαν την ανάγκη να βρεθούν στην πρώτη γραμμή τους, είναι η 8η Μάρτη, σύμβολο και κάλεσμα αγώνα για τις σημερινές εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες και νέες γυναίκες. Παράλληλα, η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας αποτελεί αφορμή, για να προχωρήσουν το εργατικό, το λαϊκό και το γυναικείο κίνημα στον απολογισμό της δράσης τους, για να σχεδιάσουν τα επόμενα βήματά τους, όσον αφορά την παρέμβασή τους στις εργαζόμενες γυναίκες, αλλά και συνολικά τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων.
Το γεγονός ότι τον αγωνιστικό εορτασμό της επετείου έχουν πάρει φέτος στα χέρια τους οι δυνάμεις της Κοινωνικής Συμμαχίας αφήνει σημαντική παρακαταθήκη. Η δράση για τα προβλήματα που βιώνουν οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, η προσπάθεια για την οργάνωσή τους, η πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση και τη διπλή καταπίεση, για την ισοτιμία και τη χειραφέτησή τους, δεν είναι αποκλειστική ευθύνη του γυναικείου κινήματος. Είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης, του εργατικού κινήματος, των σωματείων και των συνδικάτων, είναι ευθύνη των λαϊκών στρωμάτων και των αγωνιστικών τους συσπειρώσεων. Με αυτήν την έννοια, οι πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ έχουν στραμμένη την προσοχή στα σημερινά καθήκοντα: Στο πλατύ κάλεσμα οργάνωσης, στην ανάγκη να πάρουν θέση οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, να συμβάλουν στην ανασύνταξη και την αντεπίθεσή του.
Οσο οι εργαζόμενες μένουν μακριά από τα σωματεία, όσο δε συμμετέχουν ουσιαστικά στη συζήτηση και στις συνελεύσεις τους, όσο απέχουν από τη δράση και τις πρωτοβουλίες τους, τόσο θα βρίσκονται πιο εκτεθειμένες στην επίθεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Ο φόβος για την απόλυση και την ανεργία θα παραμένει και θα ενισχύεται, η λογική του «μικρότερου κακού» θα κυριαρχεί στη συνείδησή τους, οι πιέσεις και οι εκβιασμοί της εργοδοσίας θα βρίσκουν πιο εύκολα έδαφος. Αντίστοιχα, οι γυναίκες του μικρομάγαζου θα παραδέρνουν ανάμεσα στην απελπισία που τους δημιουργούν τα χρέη, η αναδουλειά και οι φόροι και στις αυταπάτες που συστηματικά τους καλλιεργεί το σύστημα, προβάλλοντας τη «γυναικεία επιχειρηματικότητα». Οι φτωχές αγρότισσες θα κλείνονται στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους. Οι νέες γυναίκες θα αναγκάζονται να ζουν με τον εφιάλτη της ανεργίας, να ανταγωνίζονται για μια θέση προσωρινής δουλειάς χωρίς δικαιώματα, να στερούνται το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια.
Το δυνάμωμα των εργατικών σωματείων, των σωματείων των αυτοαπασχολούμενων, των συλλόγων των φτωχών αγροτών, των συλλόγων της ΟΓΕ, απαιτεί τη συμμετοχή των γυναικών, τη δράση τους μέσα από τις γραμμές τους. Ο δρόμος για την ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας περνά μέσα από την ενίσχυση του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ και με τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας. Το πρόγραμμα δράσης μπροστά στην 8η Μάρτη, που κορυφώνεται με τις συγκεντρώσεις που θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή το απόγευμα σε μια σειρά πόλεις σε όλη τη χώρα, μπορεί να αφήσει παρακαταθήκη πιο σταθερό και επίμονο προσανατολισμό στην παρέμβαση στις εργαζόμενες γυναίκες.
Μέρα τιμής για τους σκληρούς αγώνες της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα για τις γυναίκες που πρώτες συνειδητοποίησαν την ανάγκη να βρεθούν στην πρώτη γραμμή τους, είναι η 8η Μάρτη, σύμβολο και κάλεσμα αγώνα για τις σημερινές εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες και νέες γυναίκες. Παράλληλα, η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας αποτελεί αφορμή, για να προχωρήσουν το εργατικό, το λαϊκό και το γυναικείο κίνημα στον απολογισμό της δράσης τους, για να σχεδιάσουν τα επόμενα βήματά τους, όσον αφορά την παρέμβασή τους στις εργαζόμενες γυναίκες, αλλά και συνολικά τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων.
Το γεγονός ότι τον αγωνιστικό εορτασμό της επετείου έχουν πάρει φέτος στα χέρια τους οι δυνάμεις της Κοινωνικής Συμμαχίας αφήνει σημαντική παρακαταθήκη. Η δράση για τα προβλήματα που βιώνουν οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, η προσπάθεια για την οργάνωσή τους, η πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση και τη διπλή καταπίεση, για την ισοτιμία και τη χειραφέτησή τους, δεν είναι αποκλειστική ευθύνη του γυναικείου κινήματος. Είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης, του εργατικού κινήματος, των σωματείων και των συνδικάτων, είναι ευθύνη των λαϊκών στρωμάτων και των αγωνιστικών τους συσπειρώσεων. Με αυτήν την έννοια, οι πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ έχουν στραμμένη την προσοχή στα σημερινά καθήκοντα: Στο πλατύ κάλεσμα οργάνωσης, στην ανάγκη να πάρουν θέση οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, να συμβάλουν στην ανασύνταξη και την αντεπίθεσή του.
Οσο οι εργαζόμενες μένουν μακριά από τα σωματεία, όσο δε συμμετέχουν ουσιαστικά στη συζήτηση και στις συνελεύσεις τους, όσο απέχουν από τη δράση και τις πρωτοβουλίες τους, τόσο θα βρίσκονται πιο εκτεθειμένες στην επίθεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Ο φόβος για την απόλυση και την ανεργία θα παραμένει και θα ενισχύεται, η λογική του «μικρότερου κακού» θα κυριαρχεί στη συνείδησή τους, οι πιέσεις και οι εκβιασμοί της εργοδοσίας θα βρίσκουν πιο εύκολα έδαφος. Αντίστοιχα, οι γυναίκες του μικρομάγαζου θα παραδέρνουν ανάμεσα στην απελπισία που τους δημιουργούν τα χρέη, η αναδουλειά και οι φόροι και στις αυταπάτες που συστηματικά τους καλλιεργεί το σύστημα, προβάλλοντας τη «γυναικεία επιχειρηματικότητα». Οι φτωχές αγρότισσες θα κλείνονται στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους. Οι νέες γυναίκες θα αναγκάζονται να ζουν με τον εφιάλτη της ανεργίας, να ανταγωνίζονται για μια θέση προσωρινής δουλειάς χωρίς δικαιώματα, να στερούνται το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια.
Το δυνάμωμα των εργατικών σωματείων, των σωματείων των αυτοαπασχολούμενων, των συλλόγων των φτωχών αγροτών, των συλλόγων της ΟΓΕ, απαιτεί τη συμμετοχή των γυναικών, τη δράση τους μέσα από τις γραμμές τους. Ο δρόμος για την ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας περνά μέσα από την ενίσχυση του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ και με τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας. Το πρόγραμμα δράσης μπροστά στην 8η Μάρτη, που κορυφώνεται με τις συγκεντρώσεις που θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή το απόγευμα σε μια σειρά πόλεις σε όλη τη χώρα, μπορεί να αφήσει παρακαταθήκη πιο σταθερό και επίμονο προσανατολισμό στην παρέμβαση στις εργαζόμενες γυναίκες.
