Το δικαίωμα στη κοινωνική ασφάλιση συμπυκνώνει όλα τα δικαιώματα που έχουν κατακτήσει μέσα από αγώνες οι εργαζόμενοι. Πέρα από το μισθό που ούτως η άλλως δεν ανταποκρίνεται στην προσφορά της εργατικής δύναμης, οι εργαζόμενοι με την ασφάλιση παίρνουν πίσω ένα κομμάτι από την κλεμμένη υπεραξία τους, ένα μέρος από την εργασία που δεν έχουν πληρωθεί και την έχει καρπωθεί ο εργοδότης.
Ο τομέας περίθαλψης και υγείας πρέπει να εξασφαλίζει την προστασία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς (επαγγελματικές ασθένειες, εργατικά ατυχήματα). Ο τομέας της σύνταξης (από τις εισφορές κράτους και εργοδοτών) πρέπει να εξασφαλίζει τους εργαζόμενους, όταν πια ξεπεράσουν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.
Η κατάργηση του δικαιώματος της κοινωνικής ασφάλισης απελευθερώνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων, καθώς ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση και άλλων κατακτημένων δικαιωμάτων.
Τι εξασφαλίζουν τα ένσημα;
Η συμπλήρωση 50 ενσήμων (δύο μήνες) δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να έχουν βιβλιάριο υγείας στον ασφαλιστικό τους φορέα, την εγγραφή στον ΟΑΕΔ σε περίπτωση απόλυσης και βέβαια, την συνταξιοδότηση τους με την συμπλήρωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων.
Δεν είναι καλύτερα να παίρνει ο εργαζόμενος τα χρήματα των ασφαλιστικών εισφορών στο “χέρι” αντί να κρατούνται;
Το δίλημμα αυτό αποτελεί παραδοχή ότι μισθοί σήμερα δεν καλύπτουν τις ανάγκες των εργαζομένων. Επιπλέον η ανασφάλιστη εργασία μόνο τους εργοδότες διευκολύνει απαλλάσσοντας τους από τις υποχρεώσεις τους. Επομένως, ο εργαζόμενος όχι μόνο δεν κερδίζει αλλά τον κλέβουν ακόμα περισσότερο, δίνοντας του μερικά ψίχουλα. Το ζήτημα της υγείας είναι ζωτικό και ο εργαζόμενος θα το αντιληφθεί όταν θα χρειαστεί π.χ. να λείψει από την εργασία του και να μην απολυθεί ή όταν π.χ. δεν θα πάρει αποζημίωση για ατύχημα στο χώρο δουλειάς του.
Τι ασφάλιση έχω στη μερική απασχόληση.
Στη μερική απασχόληση “κόβεται το ένσημο στη μέση” δηλαδή για κάθε τετράωρο αντιστοιχεί και μισό ένσημο. Με απλούς υπολογισμούς καταλαβαίνει κανείς ότι είναι αδύνατον να περιμένει ο εργαζόμενος με μερική απασχόληση να πάρει σύνταξη, καθώς εάν ο εργαζόμενος με πλήρη εργασία 37 χρόνια βγαίνει στη σύνταξη, με το καθεστώς της μερικής απασχόλησης θα χρειάζεται διπλάσια χρόνια δουλειάς.
Στην περίπτωση των ωρομισθίων τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, καθώς υπάρχουν και μέρες ή εβδομάδες που οι ωρομίσθιοι δεν εργάζονται άρα δεν ασφαλίζονται. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας όπως και το ΠΑΜΕ στο διεκδικητικό τους πλαίσιο προτάσσουν πλήρη σταθερή δουλειά για όλους, με πλήρη δικαιώματα.
