ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟ ΦΛΕΒΑΡΗ
Οργανώνουμε τη μάχη ενάντια στην εξαθλίωση
Πανεργατικό σάλπισμα για αποφασιστικό βήμα σύγκρουσης με τα μονοπώλια, την ΕΕ, την τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, απευθύνει ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας σε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στον κλάδο μπροστά στην πανεργατική απεργία το Φλεβάρη που αποφασίστηκε στο τελευταίο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ μετά από πρόταση των ταξικών δυνάμεων.
Διεκδικούμε: την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, ενάντια στη φοροεπιδρομή, για άμεσα μέτρα ανακούφισης και προστασίας των ανέργων, την νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας, να πληρωθούν άμεσα όλα τα δεδουλευμένα τους όλοι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στο εμπόριο.
Η επίτευξη του στόχου της εργοδοσίας για οριστικό χτύπημά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης σημαίνει το τέλος των κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων, το τέλος μιας σειράς θεσμικών κατακτήσεων (π.χ. ωράριο, κατάργηση της Κυριακής αργίας). Θα μετατρέψει σε «εύπλαστη μάζα» στα χέρια της εργοδοσίας τον κάθε εργαζόμενο.
Η ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη διευκολύνει την αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Ποιος εργαζόμενος θα καταφέρει μόνος του -και με την απειλή ότι 1,5 εκατομμύριο άνεργοι περιμένουν στην ουρά- απέναντι στον εργοδότη να «διαπραγματευτεί» το μεροκάματο, το επίδομα γάμου, το χρόνο του διαλείμματος, το ωράριο, την υγιεινή και ασφάλειά του, την ειδικότητά του; Αυτός άλλωστε είναι ο διακαής πόθος της εργοδοσίας: να απομονώσει τους εργαζόμενους, να τους εγκλωβίσει σε ατομικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις, να φτάσει τους μισθούς στα Τάρταρα, να πετάξει στον Καιάδα δικαιώματα και κατακτήσεις πολύχρονων και αιματηρών αγώνων για να θωρακίζει την κερδοφορία της, να αντεπεξέρχεται επιτυχώς στον «ανταγωνισμό».
Την ίδια στιγμή που η πείνα «αγκαλιάζει» όλο και περισσότερες οικογένειες η κυβέρνηση μπουκώνει με επιδοτήσεις το μεγάλο κεφάλαιο, ενισχύει τις προκλητικές φοροαπαλλαγές για τους επιχειρηματίες. Το μέλλον που δρομολογεί η κυβέρνηση για τις εργατικές λαϊκές οικογένειες είναι: πείνα, φτώχεια και εξαθλίωση.
Σε τέτοιες ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης ζουν ήδη άλλωστε πάνω από 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, ενώ η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να πάρει άμεσα μέτρα για την προστασία και ανακούφιση των ίδιων και των οικογενειών τους. Βάζει σε εφαρμογή και νέα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας για να κοροϊδέψει το άδειο στομάχι των ανέργων με μεροκάματα χαρτζιλίκι. Ταυτόχρονα, σπρώχνει ζεστό χρήμα στους επιχειρηματίες με την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, του μεροκάματου, της δήθεν πρακτικής άσκησης, κλπ.
Ο μπαμπούλας της ανεργίας που πλανάται πάνω από τα κεφάλια των εργαζομένων, αποτελεί κρίσιμο όπλο για την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τα επιτελεία της. Την αξιοποιεί η εργοδοσία για να αναγκάζονται οι εργαζόμενοι σε υποχωρήσεις, για να τρέμουν, αν δε δεχτούν, για παράδειγμα, μείωση του μισθού, ότι κάποιος άλλος θα έρθει με λιγότερα. Στο όνομά της η κυβέρνηση και η μεγαλοεργοδοσία τσακίζει τις συμβάσεις, τα μεροκάματα, δικαιώματα και κατακτήσεις.
Συναδέλφισσες συνάδελφοι
Η ηττοπάθεια και η υποχώρηση, ο εφησυχασμός, η λογική «του μικρότερου κακού» σε αυτές τις συνθήκες αποτελεί τον πιο κακό σύμβουλο. Πολλά τα παραδείγματα στους χώρους δουλειάς. Όπου η εργοδοσία βρίσκει πρόσφορο έδαφος σαρώνει δικαιώματα. Να θυμίσουμε, για παράδειγμα, τι έγινε στην επιχείρηση «Sprider stores»: οι εργαζόμενοι αποδέχτηκαν επιχειρησιακή σύμβαση με μείωση στους μισθούς από 17 έως 20% και πριν καλά καλά στεγνώσει η υπογραφή του εργοδοτικού σωματείου σε αυτή τη σύμβαση ήρθε και δεύτερη μείωση στους μισθούς.
Εδώ απαιτείται ευθεία σύγκρουση με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που καλλιεργεί και τροφοδοτεί με το δηλητήριο των αυταπατών, με τη λογική του «μικρότερου κακού» τους εργάτες για να «σωθούν» τα κέρδη των επιχειρηματιών. Όμως, η πείρα δείχνει ότι η υπεράσπιση των κερδών των επιχειρηματιών δεν έχει γεμίσει το ψυγείο της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, δεν πληρώνει το ρεύμα, το νερό, την εφορία, κλπ. Αντίθετα, η διάσωση των επιχειρηματικών κερδών, η πολιτική που υπηρετεί τις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας» είναι που πολλαπλασιάζουν τα αδιέξοδα για την εργατική - λαϊκή οικογένεια. Γι' αυτό είναι αναγκαία η διαρκής αποκάλυψη των ιδεολογημάτων της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, όλων όσων ταυτίζουν τα συμφέροντα εργατών - πολυεθνικών, στρώνοντας έτσι το έδαφος στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης.
Μπροστά σε αυτό τον όλεθρο κανείς δεν πρέπει να μείνει απαθής, παρατηρητής των εξελίξεων ή να συμβιβαστεί με την λογική που απαιτεί «θυσία» των δικαιωμάτων για την απρόσκοπτη κερδοφορία των πολυεθνικών.
Να οργανωθεί η συζήτηση, ο προβληματισμός, μπροστά στην απεργία το κάθε Διοικητικό Συμβούλιο, η κάθε επιτροπή αγώνα, η κάθε σωματειακή επιτροπή να συζητήσει ουσιαστικά, να σχεδιάσει το άνοιγμα στους εργαζόμενους μέσα στην επιχείρηση, συνολικά στον κλάδο. Να βασανιστεί για το πώς καλύτερα και σε βάθος θα αποκαλύψει τις αίτιες της καπιταλιστικής κρίσης, θα καταρρίψει όλα τα επιχειρήματα της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Με απόφαση του Δ.Σ. του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας συμμετέχουμε στην πανεργατική απεργία το Φλεβάρη, καλώντας όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες, τους νέους και τις νέες , τους άνεργους στον κλάδο να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη οργάνωση μας στο κλαδικό μας σωματείο, γιατί η ισχυροποίηση του κλαδικού μας σωματείου, η μαζικότητα των αγώνων, η μαχητικότητα, μας ατσαλώνουν για να αντέχουμε στις όποιες προσωρινές δυσκολίες συναντάμε.
ΤΟ Δ.Σ.
Οργανώνουμε τη μάχη ενάντια στην εξαθλίωση
Πανεργατικό σάλπισμα για αποφασιστικό βήμα σύγκρουσης με τα μονοπώλια, την ΕΕ, την τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, απευθύνει ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας σε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στον κλάδο μπροστά στην πανεργατική απεργία το Φλεβάρη που αποφασίστηκε στο τελευταίο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ μετά από πρόταση των ταξικών δυνάμεων.
Διεκδικούμε: την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, ενάντια στη φοροεπιδρομή, για άμεσα μέτρα ανακούφισης και προστασίας των ανέργων, την νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας, να πληρωθούν άμεσα όλα τα δεδουλευμένα τους όλοι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στο εμπόριο.
Η επίτευξη του στόχου της εργοδοσίας για οριστικό χτύπημά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης σημαίνει το τέλος των κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων, το τέλος μιας σειράς θεσμικών κατακτήσεων (π.χ. ωράριο, κατάργηση της Κυριακής αργίας). Θα μετατρέψει σε «εύπλαστη μάζα» στα χέρια της εργοδοσίας τον κάθε εργαζόμενο.
Η ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη διευκολύνει την αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Ποιος εργαζόμενος θα καταφέρει μόνος του -και με την απειλή ότι 1,5 εκατομμύριο άνεργοι περιμένουν στην ουρά- απέναντι στον εργοδότη να «διαπραγματευτεί» το μεροκάματο, το επίδομα γάμου, το χρόνο του διαλείμματος, το ωράριο, την υγιεινή και ασφάλειά του, την ειδικότητά του; Αυτός άλλωστε είναι ο διακαής πόθος της εργοδοσίας: να απομονώσει τους εργαζόμενους, να τους εγκλωβίσει σε ατομικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις, να φτάσει τους μισθούς στα Τάρταρα, να πετάξει στον Καιάδα δικαιώματα και κατακτήσεις πολύχρονων και αιματηρών αγώνων για να θωρακίζει την κερδοφορία της, να αντεπεξέρχεται επιτυχώς στον «ανταγωνισμό».
Την ίδια στιγμή που η πείνα «αγκαλιάζει» όλο και περισσότερες οικογένειες η κυβέρνηση μπουκώνει με επιδοτήσεις το μεγάλο κεφάλαιο, ενισχύει τις προκλητικές φοροαπαλλαγές για τους επιχειρηματίες. Το μέλλον που δρομολογεί η κυβέρνηση για τις εργατικές λαϊκές οικογένειες είναι: πείνα, φτώχεια και εξαθλίωση.
Σε τέτοιες ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης ζουν ήδη άλλωστε πάνω από 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, ενώ η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να πάρει άμεσα μέτρα για την προστασία και ανακούφιση των ίδιων και των οικογενειών τους. Βάζει σε εφαρμογή και νέα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας για να κοροϊδέψει το άδειο στομάχι των ανέργων με μεροκάματα χαρτζιλίκι. Ταυτόχρονα, σπρώχνει ζεστό χρήμα στους επιχειρηματίες με την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, του μεροκάματου, της δήθεν πρακτικής άσκησης, κλπ.
Ο μπαμπούλας της ανεργίας που πλανάται πάνω από τα κεφάλια των εργαζομένων, αποτελεί κρίσιμο όπλο για την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τα επιτελεία της. Την αξιοποιεί η εργοδοσία για να αναγκάζονται οι εργαζόμενοι σε υποχωρήσεις, για να τρέμουν, αν δε δεχτούν, για παράδειγμα, μείωση του μισθού, ότι κάποιος άλλος θα έρθει με λιγότερα. Στο όνομά της η κυβέρνηση και η μεγαλοεργοδοσία τσακίζει τις συμβάσεις, τα μεροκάματα, δικαιώματα και κατακτήσεις.
Συναδέλφισσες συνάδελφοι
Η ηττοπάθεια και η υποχώρηση, ο εφησυχασμός, η λογική «του μικρότερου κακού» σε αυτές τις συνθήκες αποτελεί τον πιο κακό σύμβουλο. Πολλά τα παραδείγματα στους χώρους δουλειάς. Όπου η εργοδοσία βρίσκει πρόσφορο έδαφος σαρώνει δικαιώματα. Να θυμίσουμε, για παράδειγμα, τι έγινε στην επιχείρηση «Sprider stores»: οι εργαζόμενοι αποδέχτηκαν επιχειρησιακή σύμβαση με μείωση στους μισθούς από 17 έως 20% και πριν καλά καλά στεγνώσει η υπογραφή του εργοδοτικού σωματείου σε αυτή τη σύμβαση ήρθε και δεύτερη μείωση στους μισθούς.
Εδώ απαιτείται ευθεία σύγκρουση με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που καλλιεργεί και τροφοδοτεί με το δηλητήριο των αυταπατών, με τη λογική του «μικρότερου κακού» τους εργάτες για να «σωθούν» τα κέρδη των επιχειρηματιών. Όμως, η πείρα δείχνει ότι η υπεράσπιση των κερδών των επιχειρηματιών δεν έχει γεμίσει το ψυγείο της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, δεν πληρώνει το ρεύμα, το νερό, την εφορία, κλπ. Αντίθετα, η διάσωση των επιχειρηματικών κερδών, η πολιτική που υπηρετεί τις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας» είναι που πολλαπλασιάζουν τα αδιέξοδα για την εργατική - λαϊκή οικογένεια. Γι' αυτό είναι αναγκαία η διαρκής αποκάλυψη των ιδεολογημάτων της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, όλων όσων ταυτίζουν τα συμφέροντα εργατών - πολυεθνικών, στρώνοντας έτσι το έδαφος στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης.
Μπροστά σε αυτό τον όλεθρο κανείς δεν πρέπει να μείνει απαθής, παρατηρητής των εξελίξεων ή να συμβιβαστεί με την λογική που απαιτεί «θυσία» των δικαιωμάτων για την απρόσκοπτη κερδοφορία των πολυεθνικών.
Να οργανωθεί η συζήτηση, ο προβληματισμός, μπροστά στην απεργία το κάθε Διοικητικό Συμβούλιο, η κάθε επιτροπή αγώνα, η κάθε σωματειακή επιτροπή να συζητήσει ουσιαστικά, να σχεδιάσει το άνοιγμα στους εργαζόμενους μέσα στην επιχείρηση, συνολικά στον κλάδο. Να βασανιστεί για το πώς καλύτερα και σε βάθος θα αποκαλύψει τις αίτιες της καπιταλιστικής κρίσης, θα καταρρίψει όλα τα επιχειρήματα της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Με απόφαση του Δ.Σ. του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας συμμετέχουμε στην πανεργατική απεργία το Φλεβάρη, καλώντας όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες, τους νέους και τις νέες , τους άνεργους στον κλάδο να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη οργάνωση μας στο κλαδικό μας σωματείο, γιατί η ισχυροποίηση του κλαδικού μας σωματείου, η μαζικότητα των αγώνων, η μαχητικότητα, μας ατσαλώνουν για να αντέχουμε στις όποιες προσωρινές δυσκολίες συναντάμε.
ΤΟ Δ.Σ.
