ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΙΟΥΝΙΟΥ & ΩΡΑ 10.00Π.Μ.
ΠΛ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ 10
ΘΕΜΑΤΑ:
1. ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ (ΤΕΑΥΕΚ)- ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ.
2. ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ .
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Η ληστεία του εισοδήματος μας συνεχώς μεγαλώνει. Οι αυξήσεις στα ΚΤΕΛ, στα υπεραστικά λεωφορεία, στα taxi, στις συγκοινωνίες, στην ακτοπλοϊκή συγκοινωνία, στα τρόφιμα, φάρμακα, στα δίδακτρα και σε άλλα είδη δίνουν καθημερινό χτύπημα στην τσέπη μας.
Ακόμα και με την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, υγείας, της κατοικίας, των διακοπών κλπ.
Πρόκειται για ληστεία με σχέδιο και στόχο την αύξηση των κερδών των μονοπωλίων, των πολυεθνικών, του κεφαλαίου συνολικότερα.
Η πολιτική αυτή η αντεργατική γίνεται με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ. σήμερα και του ΠΑΣΟΚ χτες. Συμβολή σε αυτό έχει και η ΓΣΕΕ η οποία πρόσφατα υπέγραψε την κατάπτυστη σύμβαση με τον ΣΕΒ του 1 ευρώ μικτά αύξηση, αλλά και οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου που μιλούν για κατώτερο εγγυημένο εισόδημα.
Εξαπατούν την Εργατική Τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους , τη φτωχή αγροτιά:
· Όταν μας λένε να τρέχουμε από Σούπερ Μάρκετ σε Σούπερ Μάρκετ για να βρούμε φτηνότερες τιμές.
· Όταν λένε να δημιουργήσουμε «καταναλωτικό» κίνημα. Απάντηση μπορεί να δώσει μόνο ο οργανωμένος αποφασιστικός αγώνας με πλαίσιο που χτυπάει τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές, τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
· Όταν μας λένε ότι ο υγιής ανταγωνισμός θα φέρει μείωση τιμών. Ο ανταγωνισμός έφερε την δημιουργία μονοπωλίων που ελέγχουν την αγορά, που ελέγχουν τις τιμές την παραγωγή τροφίμων, την ποιότητα τους.
· Όταν στήνουν τα «παρατηρητήρια τιμών» το ΠΑΣΟΚ χτες, η ΝΔ σήμερα.
· Όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπηρετώντας πιστά τα αφεντικά τους μείωσαν την φορολογία των κερδών από 45% στο 25%.
Οι μόνοι κερδισμένοι από την πολιτική αυτή είναι το μεγάλο κεφάλαιο που όλα αυτά τα χρόνια αύξησε και αυξάνει συνεχώς τα κέρδη του.
Το συνολικό ζήτημα της υγείας και των συνεπειών της εμπορευματοποίησης που προωθούν και στηρίζουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, είναι σε συνεχή επικαιρότητα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζει για το αμέσως επόμενο διάστημα την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της σύνταξης, την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου δηλαδή την κατάργηση και της Κυριακής αργίας, την απελευθέρωση των απολύσεων, την επιβολή της κάρτας νοσηλείας στους εργαζόμενους , τη λεηλασία των αποθεματικών από τα Επικουρικά Ταμεία για αυτό άλλωστε προχώρησε και στην ενοποίηση των Επικουρικών Ταμείων.
Η πάλη κατά της ακρίβειας, κατά της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίηση της παιδείας, της υγείας, της κατοικίας μπορεί να έχει αποτελέσματα μόνο με το χτύπημα των κερδών.
Απαιτείται η συσπείρωση και το δυνάμωμα του σωματείου μας.
ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΙΟΥΝΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 10.00Π.Μ. ΠΛ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ 10 ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ :
· 1400 βασικό μισθό, 1120 κατώτερη σύνταξη.
· Σταθερή μόνιμη εργασία για όλους τους εργαζόμενους, 35ωρο-7ωρο-5θήμερο, νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.
· Το επίδομα ανεργίας να είναι στο 80 % του βασικού μισθού που προτείνει το ΠΑΜΕ και για όσο διάστημα διαρκεί η ανεργία.
· Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη κατανάλωσης, στα καύσιμα, στη ΔΕΗ. Να καταργηθούν όλα τα διόδια ιδιωτικά και κρατικά
· Δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
27 Μαΐ 2008
16 Μαΐ 2008
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
Η αρπαγή της «πίτας»
Προχτές, οι βιομήχανοι, η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, συναντήθηκαν στην ετήσια γενική συνέλευση του ΣΕΒ. Ο καθένας από την πλευρά του και όλοι μαζί συμφώνησαν και απηύθυναν στο «πόπολο» το γνωστό «μότο» της τάχα μου «αταξικής συναδέλφωσης» που δήθεν πρεσβεύουν: «Ελάτε όλοι μαζί, εργάτες και αφεντικά, να αυξήσουμε την "πίτα" για να κερδίσουμε όλοι», ήταν για μια ακόμα φορά το μήνυμα.
*
Ας δούμε ποια είναι η αλήθεια γύρω από αυτήν την περίφημη «πίτα» και ας δούμε τι σημαίνουν στην πράξη η «συναίνεση», η «κοινωνική ειρήνη», ο «κοινωνικός διάλογος», στον οποίο πρωτοστατούν οι εργατοπατέρες των συνδικαλιστικών ηγεσιών.
*
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2000 ο παραγόμενος πλούτος της χώρας ήταν 124 δισ. ευρώ.
Το 2008, σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού που κατέθεσε ο Αλογοσκούφης, το ΑΕΠ θα φτάσει στα 224 δισ. ευρώ.
Εν ολίγοις: Στο διάστημα από την τελευταία διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και λίγο μετά τη δεύτερη θητεία της κυβέρνησης της ΝΔ, ο πλούτος της χώρας θα έχει αυξηθεί ονομαστικά κατά 80% μέσα σε μόλις μια οκταετία.
Εύλογο το ερώτημα: Πού πάει αυτή η ολοένα και αυξανόμενη παραγωγή πλούτου; Ποιος καρπώνεται την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση της «πίτας»; Πώς εξηγείται ο Ελληνας εργαζόμενος να δημιουργεί «ανάπτυξη», αλλά την ίδια ώρα οι γαλαζοπράσινοι κυβερνώντες να απαντούν αρνητικά στα δίκαια αιτήματα των λαϊκών στρωμάτων, λέγοντας μονότονα ότι «δεν αντέχει» η οικονομία την ικανοποίησή τους; Πώς δικαιολογείται την ώρα που οι εργαζόμενοι καταβάλλουν θυσίες για την αύξηση της «πίτας» και ενώ η «πίτα» αυξάνεται, ταυτόχρονα να αυξάνουν και τα βάρη, με αποτέλεσμα κάθε παιδί που γεννιέται σήμερα στην Ελλάδα να χρωστάει από την κούνια (!) 22.500 ευρώ, όταν πριν τέσσερα χρόνια χρωστούσε 16.500 και πριν οκτώ χρόνια 12.000;
*
Η ίδια ιστορία από τη μεταπολίτευση (τουλάχιστον):
Συγκρίνοντας από τη μεταπολίτευση μέχρι και τα στοιχεία του νέου προϋπολογισμού για το 2008, η περίφημη «πίτα», δηλαδή το ΑΕΠ της χώρας, εμφανίζει μια ονομαστική αύξηση της τάξης του 9.388% (!). Αυτό (σε παλιές δραχμούλες) σημαίνει ότι από τα 805 δισ. του ΑΕΠ το 1975 φτάσαμε στα 76 τρισ. του ΑΕΠ για το 2007. Με άλλα λόγια: Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, οι εργαζόμενοι, με τον ιδρώτα τους, με τη δουλειά τους και με το αίμα τους, έχουν αυξήσει τον πλούτο αυτής της χώρας πάνω από 90 φορές συγκριτικά με το 1975!
Ιδια και η ερώτηση: Πού πάνε αυτά τα λεφτά; Ποιος τα «τρώει»; Πώς γίνεται κάθε φορά που οι εργάτες ζητούν ένα κομμάτι από τον πλούτο που οι ίδιοι δημιουργούν, να εισπράττουν για απάντηση το «λιτότης» του θείου Καραμανλή, το «καταναλώνετε περισσότερα από όσα παράγετε» του Αντρέα Παπανδρέου, το 0+0% του Μητσοτάκη, τις «ευρω-θυσίες» του Σημίτη και τις «αυξήσεις» του 1 ευρώ που ο κ. Αλογοσκούφης κατήγγειλε ως υπερβολικές (!) προχτές στον ΣΕΒ;
*
Η εξήγηση στο γιατί η οικονομία τους «δεν αντέχει» τους εργάτες είναι ότι αντέχει τους βιομήχανους, που είδαν το 2007 τα κέρδη τους να αυξάνονται με ρυθμούς άνω του 14% όταν ο πληθωρισμός ήταν 2,9%...
Η οικονομία τους «δεν αντέχει» τους συνταξιούχους, γιατί αντέχει τους τραπεζίτες που είδαν τα κέρδη τους το 2007 να αυξάνονται στη Σοφοκλέους κατά 70% σε μέσα επίπεδα!
Η οικονομία τους «δεν αντέχει» τους ναυτεργάτες, γιατί αντέχει τους εφοπλιστές που κάθε χρόνο θησαυρίζουν, απομυζώντας κέρδη που ισούνται με το κόστος μιας Ολυμπιάδας!
Η οικονομία τους «δεν αντέχει» τους αγρότες, γιατί αντέχει τους μεσάζοντες που τους αρπάζουν τα προϊόντα και τους μεγαλοεργολάβους που τους παίρνουν τη γη για μια μπουκιά ψωμί και είδαν τα κέρδη τους να αυξάνονται το 2007 κατά 64%!
*
Αυτοί είναι οι λόγοι που «δεν αντέχει» η οικονομία τους. Γιατί η οικονομία τους είναι βασισμένη και θεμελιωμένη πάνω στην εκμετάλλευση των πολλών που συνεπάγεται χλιδή για τους λίγους. Γιατί η πολιτική τους είναι προσανατολισμένη να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους (κατά 6 φορές έχει αυξηθεί η εισοδηματική ανισότητα μεταξύ «εχόντων», από τη μια, και των «μη προνομιούχων», από την άλλη, στην Ελλάδα του δικομματισμού σε μια εικοσαετία) και τους φτωχούς φτωχότερους.
Γιατί μπορεί, από τη μια οι εργαζόμενοι να έχουν αυξήσει τον πλούτο της χώρας κατά 90 φορές (!) από τη χούντα και μετά, αλλά, από την άλλη, στη ...δημοκρατία που ακολούθησε, την «πίτα» ποτέ δεν έπαψαν να σφετερίζονται οι Λάτσηδες, οι Βαρδινογιάννηδες, οι Βγενόπουλοι και οι Αγούδημοι.
Προχτές, οι βιομήχανοι, η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, συναντήθηκαν στην ετήσια γενική συνέλευση του ΣΕΒ. Ο καθένας από την πλευρά του και όλοι μαζί συμφώνησαν και απηύθυναν στο «πόπολο» το γνωστό «μότο» της τάχα μου «αταξικής συναδέλφωσης» που δήθεν πρεσβεύουν: «Ελάτε όλοι μαζί, εργάτες και αφεντικά, να αυξήσουμε την "πίτα" για να κερδίσουμε όλοι», ήταν για μια ακόμα φορά το μήνυμα.
*
Ας δούμε ποια είναι η αλήθεια γύρω από αυτήν την περίφημη «πίτα» και ας δούμε τι σημαίνουν στην πράξη η «συναίνεση», η «κοινωνική ειρήνη», ο «κοινωνικός διάλογος», στον οποίο πρωτοστατούν οι εργατοπατέρες των συνδικαλιστικών ηγεσιών.
*
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2000 ο παραγόμενος πλούτος της χώρας ήταν 124 δισ. ευρώ.
Το 2008, σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού που κατέθεσε ο Αλογοσκούφης, το ΑΕΠ θα φτάσει στα 224 δισ. ευρώ.
Εν ολίγοις: Στο διάστημα από την τελευταία διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και λίγο μετά τη δεύτερη θητεία της κυβέρνησης της ΝΔ, ο πλούτος της χώρας θα έχει αυξηθεί ονομαστικά κατά 80% μέσα σε μόλις μια οκταετία.
Εύλογο το ερώτημα: Πού πάει αυτή η ολοένα και αυξανόμενη παραγωγή πλούτου; Ποιος καρπώνεται την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση της «πίτας»; Πώς εξηγείται ο Ελληνας εργαζόμενος να δημιουργεί «ανάπτυξη», αλλά την ίδια ώρα οι γαλαζοπράσινοι κυβερνώντες να απαντούν αρνητικά στα δίκαια αιτήματα των λαϊκών στρωμάτων, λέγοντας μονότονα ότι «δεν αντέχει» η οικονομία την ικανοποίησή τους; Πώς δικαιολογείται την ώρα που οι εργαζόμενοι καταβάλλουν θυσίες για την αύξηση της «πίτας» και ενώ η «πίτα» αυξάνεται, ταυτόχρονα να αυξάνουν και τα βάρη, με αποτέλεσμα κάθε παιδί που γεννιέται σήμερα στην Ελλάδα να χρωστάει από την κούνια (!) 22.500 ευρώ, όταν πριν τέσσερα χρόνια χρωστούσε 16.500 και πριν οκτώ χρόνια 12.000;
*
Η ίδια ιστορία από τη μεταπολίτευση (τουλάχιστον):
Συγκρίνοντας από τη μεταπολίτευση μέχρι και τα στοιχεία του νέου προϋπολογισμού για το 2008, η περίφημη «πίτα», δηλαδή το ΑΕΠ της χώρας, εμφανίζει μια ονομαστική αύξηση της τάξης του 9.388% (!). Αυτό (σε παλιές δραχμούλες) σημαίνει ότι από τα 805 δισ. του ΑΕΠ το 1975 φτάσαμε στα 76 τρισ. του ΑΕΠ για το 2007. Με άλλα λόγια: Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, οι εργαζόμενοι, με τον ιδρώτα τους, με τη δουλειά τους και με το αίμα τους, έχουν αυξήσει τον πλούτο αυτής της χώρας πάνω από 90 φορές συγκριτικά με το 1975!
Ιδια και η ερώτηση: Πού πάνε αυτά τα λεφτά; Ποιος τα «τρώει»; Πώς γίνεται κάθε φορά που οι εργάτες ζητούν ένα κομμάτι από τον πλούτο που οι ίδιοι δημιουργούν, να εισπράττουν για απάντηση το «λιτότης» του θείου Καραμανλή, το «καταναλώνετε περισσότερα από όσα παράγετε» του Αντρέα Παπανδρέου, το 0+0% του Μητσοτάκη, τις «ευρω-θυσίες» του Σημίτη και τις «αυξήσεις» του 1 ευρώ που ο κ. Αλογοσκούφης κατήγγειλε ως υπερβολικές (!) προχτές στον ΣΕΒ;
*
Η εξήγηση στο γιατί η οικονομία τους «δεν αντέχει» τους εργάτες είναι ότι αντέχει τους βιομήχανους, που είδαν το 2007 τα κέρδη τους να αυξάνονται με ρυθμούς άνω του 14% όταν ο πληθωρισμός ήταν 2,9%...
Η οικονομία τους «δεν αντέχει» τους συνταξιούχους, γιατί αντέχει τους τραπεζίτες που είδαν τα κέρδη τους το 2007 να αυξάνονται στη Σοφοκλέους κατά 70% σε μέσα επίπεδα!
Η οικονομία τους «δεν αντέχει» τους ναυτεργάτες, γιατί αντέχει τους εφοπλιστές που κάθε χρόνο θησαυρίζουν, απομυζώντας κέρδη που ισούνται με το κόστος μιας Ολυμπιάδας!
Η οικονομία τους «δεν αντέχει» τους αγρότες, γιατί αντέχει τους μεσάζοντες που τους αρπάζουν τα προϊόντα και τους μεγαλοεργολάβους που τους παίρνουν τη γη για μια μπουκιά ψωμί και είδαν τα κέρδη τους να αυξάνονται το 2007 κατά 64%!
*
Αυτοί είναι οι λόγοι που «δεν αντέχει» η οικονομία τους. Γιατί η οικονομία τους είναι βασισμένη και θεμελιωμένη πάνω στην εκμετάλλευση των πολλών που συνεπάγεται χλιδή για τους λίγους. Γιατί η πολιτική τους είναι προσανατολισμένη να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους (κατά 6 φορές έχει αυξηθεί η εισοδηματική ανισότητα μεταξύ «εχόντων», από τη μια, και των «μη προνομιούχων», από την άλλη, στην Ελλάδα του δικομματισμού σε μια εικοσαετία) και τους φτωχούς φτωχότερους.
Γιατί μπορεί, από τη μια οι εργαζόμενοι να έχουν αυξήσει τον πλούτο της χώρας κατά 90 φορές (!) από τη χούντα και μετά, αλλά, από την άλλη, στη ...δημοκρατία που ακολούθησε, την «πίτα» ποτέ δεν έπαψαν να σφετερίζονται οι Λάτσηδες, οι Βαρδινογιάννηδες, οι Βγενόπουλοι και οι Αγούδημοι.
2 Μαΐ 2008
ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ. 1η ΜΑΗ 2008
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι και οι συνταξιούχοι που συγκεντρωθήκαμε στο Σύνταγμα την 1η Μάη 2008 στην απεργιακή συγκέντρωση του Π.Α.ΜΕ. , εναντιωνόμαστε στην προσπάθεια επικύρωσης από τη βουλή, της νέας Ευρωπαϊκής Συνθήκης (ευρωσυνθήκης) που συμφώνησαν τον Οκτώβρη του 2007 στη Λισσαβόνα οι αρχηγοί, οι κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ζητάμε την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος διεκδικώντας το δικαίωμα να τοποθετηθούμε, να τοποθετηθεί ο λαός μας πάνω σε αυτό το σοβαρό θέμα που αφορά το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας.
Επί της ουσίας, η Ευρωσυνθήκη επαναφέρει το γνωστό Ευρωσύνταγμα που αντιπάλεψαν οι εργαζόμενοι και απέρριψαν με δημοψήφισμα οι λαοί της Γαλλίας και της Ολλανδίας.
Η μετονομασία του Ευρωσυντάγματος σε Ευρωσυνθήκη γίνεται για να αποφευχθεί το δημοψήφισμα και να αποτραπεί η έκφραση της μαζικής λαϊκής αντίθεσης στην Ευρωπαϊκής Ένωση που γίνεται πιο αντιδραστική με την εφαρμογή της Ευρωσυνθήκης, η οποία μεταξύ των άλλων προβλέπει:
· Δυνάμωμα της στρατιωτικοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενίσχυση των σχέσεων της με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενίσχυση των στρατιωτικών, πολιτικών και αστυνομικών παρεμβάσεων κατά των λαών.
· Περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών μελών με την ενίσχυση και επέκταση των εξουσιών του λεγόμενου Ύπατου Εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική, γενικότερα την ενίσχυση του ρόλου των κοινοτικών οργάνων, την υπεροχή του Ευρωενωσιακού δικαίου σε σχέση σε σχέση με το εθνικό δίκαιο των κρατών μελών.
· Κατάργηση του ΒΕΤΟ, για πάνω από πενήντα θέματα, προς όφελος των θέσεων των ισχυρών κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
· Δυνάμωμα των αντιλαϊκών πολιτικών που εφαρμόζονται με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, τη στρατηγική που συμφωνήθηκε στη Λισσαβόνα το 2000, την οδηγία «Μπολγκεστάιν» και την λεγόμενη «ευελιξία και ασφάλεια – Ευελφάλεια» της εργασίας. Δυνάμωμα δηλαδή της επίθεσης που στοχεύει στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, στην πλήρη κατάργηση των εργασιακών, ασφαλιστικών και μισθολογικών δικαιωμάτων, στην επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.
· Δυνάμωμα της καταστολής, του αυταρχισμού, της αστυνομοκρατίας. Περιορισμό πολιτικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων με το πρόσχημα της λεγόμενης «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τις συνδικαλιστικές και γενικότερα τις μαζικές οργανώσεις να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, να απαιτήσουν μαζικά την διεξαγωγή δημοψηφίσματος και να πάρουν πρωτοβουλίες που θα συμβάλλουν στην ενημέρωση του λαού και στην οργάνωση της πάλης κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά της Ευρωσυνθήκης.
Ζητάμε την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος διεκδικώντας το δικαίωμα να τοποθετηθούμε, να τοποθετηθεί ο λαός μας πάνω σε αυτό το σοβαρό θέμα που αφορά το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας.
Επί της ουσίας, η Ευρωσυνθήκη επαναφέρει το γνωστό Ευρωσύνταγμα που αντιπάλεψαν οι εργαζόμενοι και απέρριψαν με δημοψήφισμα οι λαοί της Γαλλίας και της Ολλανδίας.
Η μετονομασία του Ευρωσυντάγματος σε Ευρωσυνθήκη γίνεται για να αποφευχθεί το δημοψήφισμα και να αποτραπεί η έκφραση της μαζικής λαϊκής αντίθεσης στην Ευρωπαϊκής Ένωση που γίνεται πιο αντιδραστική με την εφαρμογή της Ευρωσυνθήκης, η οποία μεταξύ των άλλων προβλέπει:
· Δυνάμωμα της στρατιωτικοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενίσχυση των σχέσεων της με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενίσχυση των στρατιωτικών, πολιτικών και αστυνομικών παρεμβάσεων κατά των λαών.
· Περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών μελών με την ενίσχυση και επέκταση των εξουσιών του λεγόμενου Ύπατου Εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική, γενικότερα την ενίσχυση του ρόλου των κοινοτικών οργάνων, την υπεροχή του Ευρωενωσιακού δικαίου σε σχέση σε σχέση με το εθνικό δίκαιο των κρατών μελών.
· Κατάργηση του ΒΕΤΟ, για πάνω από πενήντα θέματα, προς όφελος των θέσεων των ισχυρών κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
· Δυνάμωμα των αντιλαϊκών πολιτικών που εφαρμόζονται με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, τη στρατηγική που συμφωνήθηκε στη Λισσαβόνα το 2000, την οδηγία «Μπολγκεστάιν» και την λεγόμενη «ευελιξία και ασφάλεια – Ευελφάλεια» της εργασίας. Δυνάμωμα δηλαδή της επίθεσης που στοχεύει στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, στην πλήρη κατάργηση των εργασιακών, ασφαλιστικών και μισθολογικών δικαιωμάτων, στην επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.
· Δυνάμωμα της καταστολής, του αυταρχισμού, της αστυνομοκρατίας. Περιορισμό πολιτικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων με το πρόσχημα της λεγόμενης «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τις συνδικαλιστικές και γενικότερα τις μαζικές οργανώσεις να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, να απαιτήσουν μαζικά την διεξαγωγή δημοψηφίσματος και να πάρουν πρωτοβουλίες που θα συμβάλλουν στην ενημέρωση του λαού και στην οργάνωση της πάλης κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά της Ευρωσυνθήκης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)