Ο Σύλλογος Εμπορουπαλλήλων Αθήνας καταγγέλλει την εργοδοσία του άττικα και συγκεκριμένα την πρακτική της αξιολόγησης όλων των εργαζομένων στο άττικα για τις «ικανότητες» τους στην προώθηση και πώληση εμπορευμάτων.
Συγκεκριμένα η εργοδοσία του άττικα έχει ενημερώσει όλους τους εμποροϋπαλλήλους και ήδη τους καλεί να παρουσιαστούν ενώπιον εκπροσώπων της, με ένα από τα εμπορεύματα και να το παρουσιάσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να αξιολογηθούν για τις ικανότητες τους στην πώληση. Μάλιστα η αξιολόγηση θα γίνεται από συναδέλφους τους, θα βάλουν εργαζόμενο να «κρίνει», να ανταγωνιστεί τον συνάδελφο του.
Πρόκειται για απαράδεκτες πρακτικές ζούγκλας που στοχεύουν όχι μόνο στο χτύπημα της αξιοπρέπειας και της νοημοσύνης μας, στην τρομοκράτηση των εργαζομένων αλλά πάνω από όλα και κυρίως ανοίγουν το δρόμο για την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης μας. Η αξιολόγηση στο όνομα της αποδοτικότητας της εργασίας μας θα δώσει ένα ακόμα «όπλο» στην εργοδοσία για να απολύει χωρίς αποζημιώσεις, για να καταργήσει τα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα, να ξεζουμίζει ακόμα περισσότερο, πιο αδίστακτα την εργατική μας δύναμη.
Η επιχείρηση έχει στρατηγική, έχει σχέδιο, δεν εφαρμόζει αυτή την πολιτική τυχαία, δεν απολύει στην τύχη. Πρόκειται για πολυεθνικό κεφάλαιο με πολύ γερές πλάτες που του έχουν δώσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Μην έχεις καμιά εμπιστοσύνη στις πρακτικές της μεγαλοεργοδοσίας του άττικα. Δεν είναι φίλοι μας, δεν τους ενδιαφέρει το καλό μας, δεν έχουμε κοινό συμφέρον, είναι στυγνοί εκμεταλλευτές μας, είμαστε εκμεταλλευόμενοι, είμαστε αυτοί που παράγουν το πλούτο και αυτοί είναι παράσιτα.
Μην πιστεύεις όσα σου πουν ότι η εταιρεία είναι καλή, ότι ακόμα και όταν σε απολύσει, όταν σε πετάξει στην ανεργία σαν στυμμένη λεμονόκουπα, θα σε εξασφαλίσει μελλοντικά σε μια επόμενη δουλειά. Σε θέλουν και ως εργαζόμενος και ως άνεργο δεμένο με τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Αυτοί που μας απολύουν, αυτοί που ευθύνονται για την ανεργία, δεν μπορούν ούτε θέλουν να μας λύσουν το πρόβλημα.
Αποκρύπτουν την ουσία των εργασιακών και παραγωγικών σχέσεων που μας συνδέει μαζί τους. Ότι δηλαδή είναι σχέση εκμετάλλευσης, σχέση που βασίζεται στο κέρδος από τη δική μας δουλειά. Τους είμαστε χρήσιμοι μόνο και όσο εξασφαλίζουν κέρδη από την εργασία μας. Τους είμαστε χρήσιμοι και ως άνεργοι, εξαθλιωμένοι, για να μπορούν να ρίχνουν τις απαιτήσεις μας, να αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί. Είναι αυτός ο τρόπος παραγωγής που γεννά την οικονομική κρίση, που οδηγεί σε πτώχευση τον λαό.
Είναι αδίστακτοι και οργανωμένοι αλλά δεν είναι ανίκητοι. Τα όρια τους φτάνουν μέχρι να κατανοήσουμε εμείς οι ίδιοι τη δύναμη μας. Χωρίς εμάς η επιχείρηση δεν μπορεί να δουλέψει. Χωρίς αυτούς μπορούμε.
Στην ολομέτωπη επίθεση δεν μας επιτρέπεται να είμαστε παρατηρητές, ανοργάνωτοι, ασυντόνιστοι, σκόρπιοι. Χρειάζεται ταξική, οργανωμένη και αποφασιστική απάντηση, μαζικός και οργανωμένος αγώνας. Να σμίξουν η αγανάκτηση, οι αντιδράσεις, ο θυμός, οι ανάσες όλων των εργαζομένων οι αγωνίες τους σε κάθε κατάστημα.
Να δοθεί ενιαία από τους εργαζομένους, αγωνιστική, απάντηση, που θα είναι τοίχος, φράγμα, εμπόδιο στα αντεργατικά σχέδια της εταιρείας.
