Ποια δημοκρατία;
Με αφορμή την απαγόρευση των συγκεντρώσεων λόγω της επίσκεψης Σόιμπλε, ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε ανακοίνωση όπου αναφέρει: «...αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να ποδοπατήσει κάθε δικαίωμα των εργαζομένων και να συρρικνώσει τη Δημοκρατία (...) Καμιά αυταπάτη δεν υπάρχει πια: Το δίλημμα είναι μνημόνιο ή Δημοκρατία. Και ο λαός δεν θα φοβηθεί, θα τους φοβίσει. Θα υπερασπιστεί και θα αποκαταστήσει τη Δημοκρατία»...
Ποια «δημοκρατία» θα αποκαταστήσει ο λαός; Αυτήν που «διαπομπεύτηκε» τάχα από το μνημόνιο; Για να θυμηθούμε τι σόι δημοκρατία ήταν αυτή:
Ηταν η «δημοκρατία» που υποδεχόταν το 1999 με τιμές τον μακελάρη των Βαλκανίων, και όχι μόνο, Μπ. Κλίντον, την ώρα που απαγόρευε την προγραμματισμένη πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία και ξαμολούσε τους μηχανισμούς της εναντίον αγωνιστών, τους οποίους κυνηγούσαν χιλιόμετρα μακριά από το Σύνταγμα που πνίγηκε στα χημικά. Η Αθήνα εκείνο το βράδυ έζησε ένα όργιο αυταρχισμού και καταστολής.
Ηταν αυτή η «δημοκρατία» που επίσης το 1999 με Ιδιώνυμο επιχειρούσε να ποινικοποιήσει τις μαθητικές κινητοποιήσεις, στέλνοντας μάλιστα εισαγγελείς απέναντι στα μαθητούδια. Ηταν η «δημοκρατία» των μαθητοδικείων και των αγροτοδικείων, που όλοι θυμούνται.
Ηταν η «δημοκρατία» που μετέτρεψε τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι των μυστικών υπηρεσιών στο όνομα δήθεν της «ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων». Με καταγραφή, συγκέντρωση και επεξεργασία ακόμη και ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων μέσα από εγκαταστημένες κάμερες κ.ά. Ηταν η «δημοκρατία» που έστειλε τα ΜΑΤ να ανοίξουν τα κεφάλια γερόντων που διεκδικούσαν αξιοπρέπεια στα γεράματά τους. Ηταν η ίδια «δημοκρατία» που φύτευε ασφαλίτες σε δραστηριότητες και κινητοποιήσεις του εργατικού λαϊκού κινήματος. Η ίδια που ταχυδρομούσε κλήσεις για απολογία σε συνδικαλιστές π.χ. του Εργατικού Κέντρου Λάρισας επειδή περιφρουρούσαν πανελλαδική πανεργατική απεργία.
Ολα αυτά πολύ πριν το μνημόνιο. Για παράδειγμα, στις 31/5 του μακρινού 1998 ο «Ριζοσπάστης» γράφει: «...το χτύπημα της πανεργατικής συγκέντρωσης - πορείας μπροστά στη Βουλή από τα ΜΑΤ, το χτύπημα των απεργών του Πειραιά, η ποινικοποίηση της απεργίας των εργαζομένων στην Ιονική και η νέα βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ στο Μηχανογραφικό Κέντρο της Τράπεζας και μάλιστα ξημερώματα, το ξυλοκόπημα των εργαζομένων στο ΜΙΝΙΟΝ την περασμένη Τρίτη, ήταν τη βδομάδα που πέρασε τα γεγονότα που έκαναν να ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής»...
***
Είναι φανερό για όποιον δεν παίζει παιχνίδια στις πλάτες του λαού, ότι η αστική δημοκρατία ήταν πάντα ίδια. Βαθιά αντιλαϊκή και αντεργατική άρα αντικειμενικά αυταρχική και κατασταλτική. Αυτά τα χαρακτηριστικά της παροξύνονται τώρα στις συνθήκες οικονομικής κρίσης που το σύστημα σαπίζει ολοένα και πιο πολύ και τα ελαττώματά του γίνονται πιο φανερά. Οσο γερνάει τόσο πιο αντιλαϊκό, αυταρχικό και επιθετικό θα γίνεται, τόσο πιο αποκρουστικό, τόσο πιο αδύναμο να ξεπερνά τις κρίσεις του.
Και δεν είναι μόνο η Ελλάδα, είναι όλος ο καπιταλιστικός κόσμος έτσι. Ας θυμηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, λάτρης καθώς είναι της ΕΕ, το «Πρόγραμμα της Στοκχόλμης», τη συνέχεια δηλαδή των προγραμμάτων του Τάμπερε και της Χάγης. Για την ενδυνάμωση των κατασταλτικών μηχανισμών και τη δημιουργία νέων σε επίπεδο ΕΕ, για τη θωράκιση της αντιλαϊκής στρατηγικής της και με κατάλληλο αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο για το χτύπημα του εργατικού και λαϊκού κινήματος που βαφτίζει «ριζοσπαστικό εξτρεμισμό».
Αλλωστε το λαό και το κίνημα έχει στόχο και η έξαλλη αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ, που στοχοποιεί τις πρωτοπόρες δυνάμεις που αγωνίζονται κατά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αυτή την ΕΕ στο όνομα της οποία πίνει νερό ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το «Πρόγραμμα της Στοκχόλμης» που εγκρίθηκε το 2009 με ορίζοντα ως το 2014, περιελάμβανε:
Ενδυνάμωση του συντονισμού και της συνεργασίας μεταξύ των κατασταλτικών μηχανισμών και των μυστικών υπηρεσιών των κρατών - μελών της ΕΕ και μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ.
Επέκταση και γιγάντωμα του φακελώματος με τη δημιουργία «Ευρωπαϊκού Προτύπου Πληροφοριών», δηλαδή μια γιγάντια βάση ηλεκτρονικού φακελώματος.
Ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών (Europol, Eurojust, Frontex), πρόωθηση πρότυπου κέντρου αστυνομικής και τελωνειακής συνεργασίας «που θα μπορούσε να χρησιμοποιείται σε γεγονότα όπως... μεγάλες συγκεντρώσεις»!!
Προώθηση ισχυρότερης διασύνδεσης του «μηχανισμού πολιτικής προστασίας» της ΕΕ με το «πρόγραμμα για την προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας» της ΕΕ, που ανοίγει το δρόμο για το χαρακτηρισμό μορφών δράσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος ως τρομοκρατικών ενεργειών.
Ενίσχυση του ελέγχου των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ με πρωτοφανείς μηχανισμούς καταστολής και παρακολούθησης (σύστημα EUROSUR, χρησιμοποίηση μέχρι και δορυφόρων παρατήρησης και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, εισαγωγή βιομετρικών δεδομένων στα διαβατήρια), με πρώτο στόχο την καταστολή και το άγριο κυνήγι των μεταναστών και προσφύγων.
***
Σ' αυτήν τη δημοκρατία ο λαός και τα δικαιώματά του είναι προφανές ότι δε χωράνε. Είναι έτσι φτιαγμένη, που να τα τσακίζει για τα συμφέροντα των δημιουργών της, της αστικής τάξης. Γι' αυτή τη δημοκρατία, την αστική, και την αστική εξουσία πονά ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί θέλει τη μακροημέρευσή της, αναζητά τρόπους για να τη διασώσει από τη λαϊκή οργή και παραμυθιάζει τον κόσμο πως αν τη διαχειριστεί ο ίδιος θα αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο!
Με αφορμή την απαγόρευση των συγκεντρώσεων λόγω της επίσκεψης Σόιμπλε, ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε ανακοίνωση όπου αναφέρει: «...αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να ποδοπατήσει κάθε δικαίωμα των εργαζομένων και να συρρικνώσει τη Δημοκρατία (...) Καμιά αυταπάτη δεν υπάρχει πια: Το δίλημμα είναι μνημόνιο ή Δημοκρατία. Και ο λαός δεν θα φοβηθεί, θα τους φοβίσει. Θα υπερασπιστεί και θα αποκαταστήσει τη Δημοκρατία»...
Ποια «δημοκρατία» θα αποκαταστήσει ο λαός; Αυτήν που «διαπομπεύτηκε» τάχα από το μνημόνιο; Για να θυμηθούμε τι σόι δημοκρατία ήταν αυτή:
Ηταν η «δημοκρατία» που υποδεχόταν το 1999 με τιμές τον μακελάρη των Βαλκανίων, και όχι μόνο, Μπ. Κλίντον, την ώρα που απαγόρευε την προγραμματισμένη πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία και ξαμολούσε τους μηχανισμούς της εναντίον αγωνιστών, τους οποίους κυνηγούσαν χιλιόμετρα μακριά από το Σύνταγμα που πνίγηκε στα χημικά. Η Αθήνα εκείνο το βράδυ έζησε ένα όργιο αυταρχισμού και καταστολής.
Ηταν αυτή η «δημοκρατία» που επίσης το 1999 με Ιδιώνυμο επιχειρούσε να ποινικοποιήσει τις μαθητικές κινητοποιήσεις, στέλνοντας μάλιστα εισαγγελείς απέναντι στα μαθητούδια. Ηταν η «δημοκρατία» των μαθητοδικείων και των αγροτοδικείων, που όλοι θυμούνται.
Ηταν η «δημοκρατία» που μετέτρεψε τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι των μυστικών υπηρεσιών στο όνομα δήθεν της «ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων». Με καταγραφή, συγκέντρωση και επεξεργασία ακόμη και ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων μέσα από εγκαταστημένες κάμερες κ.ά. Ηταν η «δημοκρατία» που έστειλε τα ΜΑΤ να ανοίξουν τα κεφάλια γερόντων που διεκδικούσαν αξιοπρέπεια στα γεράματά τους. Ηταν η ίδια «δημοκρατία» που φύτευε ασφαλίτες σε δραστηριότητες και κινητοποιήσεις του εργατικού λαϊκού κινήματος. Η ίδια που ταχυδρομούσε κλήσεις για απολογία σε συνδικαλιστές π.χ. του Εργατικού Κέντρου Λάρισας επειδή περιφρουρούσαν πανελλαδική πανεργατική απεργία.
Ολα αυτά πολύ πριν το μνημόνιο. Για παράδειγμα, στις 31/5 του μακρινού 1998 ο «Ριζοσπάστης» γράφει: «...το χτύπημα της πανεργατικής συγκέντρωσης - πορείας μπροστά στη Βουλή από τα ΜΑΤ, το χτύπημα των απεργών του Πειραιά, η ποινικοποίηση της απεργίας των εργαζομένων στην Ιονική και η νέα βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ στο Μηχανογραφικό Κέντρο της Τράπεζας και μάλιστα ξημερώματα, το ξυλοκόπημα των εργαζομένων στο ΜΙΝΙΟΝ την περασμένη Τρίτη, ήταν τη βδομάδα που πέρασε τα γεγονότα που έκαναν να ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής»...
***
Είναι φανερό για όποιον δεν παίζει παιχνίδια στις πλάτες του λαού, ότι η αστική δημοκρατία ήταν πάντα ίδια. Βαθιά αντιλαϊκή και αντεργατική άρα αντικειμενικά αυταρχική και κατασταλτική. Αυτά τα χαρακτηριστικά της παροξύνονται τώρα στις συνθήκες οικονομικής κρίσης που το σύστημα σαπίζει ολοένα και πιο πολύ και τα ελαττώματά του γίνονται πιο φανερά. Οσο γερνάει τόσο πιο αντιλαϊκό, αυταρχικό και επιθετικό θα γίνεται, τόσο πιο αποκρουστικό, τόσο πιο αδύναμο να ξεπερνά τις κρίσεις του.
Και δεν είναι μόνο η Ελλάδα, είναι όλος ο καπιταλιστικός κόσμος έτσι. Ας θυμηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, λάτρης καθώς είναι της ΕΕ, το «Πρόγραμμα της Στοκχόλμης», τη συνέχεια δηλαδή των προγραμμάτων του Τάμπερε και της Χάγης. Για την ενδυνάμωση των κατασταλτικών μηχανισμών και τη δημιουργία νέων σε επίπεδο ΕΕ, για τη θωράκιση της αντιλαϊκής στρατηγικής της και με κατάλληλο αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο για το χτύπημα του εργατικού και λαϊκού κινήματος που βαφτίζει «ριζοσπαστικό εξτρεμισμό».
Αλλωστε το λαό και το κίνημα έχει στόχο και η έξαλλη αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ, που στοχοποιεί τις πρωτοπόρες δυνάμεις που αγωνίζονται κατά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αυτή την ΕΕ στο όνομα της οποία πίνει νερό ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το «Πρόγραμμα της Στοκχόλμης» που εγκρίθηκε το 2009 με ορίζοντα ως το 2014, περιελάμβανε:
Ενδυνάμωση του συντονισμού και της συνεργασίας μεταξύ των κατασταλτικών μηχανισμών και των μυστικών υπηρεσιών των κρατών - μελών της ΕΕ και μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ.
Επέκταση και γιγάντωμα του φακελώματος με τη δημιουργία «Ευρωπαϊκού Προτύπου Πληροφοριών», δηλαδή μια γιγάντια βάση ηλεκτρονικού φακελώματος.
Ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών (Europol, Eurojust, Frontex), πρόωθηση πρότυπου κέντρου αστυνομικής και τελωνειακής συνεργασίας «που θα μπορούσε να χρησιμοποιείται σε γεγονότα όπως... μεγάλες συγκεντρώσεις»!!
Προώθηση ισχυρότερης διασύνδεσης του «μηχανισμού πολιτικής προστασίας» της ΕΕ με το «πρόγραμμα για την προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας» της ΕΕ, που ανοίγει το δρόμο για το χαρακτηρισμό μορφών δράσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος ως τρομοκρατικών ενεργειών.
Ενίσχυση του ελέγχου των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ με πρωτοφανείς μηχανισμούς καταστολής και παρακολούθησης (σύστημα EUROSUR, χρησιμοποίηση μέχρι και δορυφόρων παρατήρησης και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, εισαγωγή βιομετρικών δεδομένων στα διαβατήρια), με πρώτο στόχο την καταστολή και το άγριο κυνήγι των μεταναστών και προσφύγων.
***
Σ' αυτήν τη δημοκρατία ο λαός και τα δικαιώματά του είναι προφανές ότι δε χωράνε. Είναι έτσι φτιαγμένη, που να τα τσακίζει για τα συμφέροντα των δημιουργών της, της αστικής τάξης. Γι' αυτή τη δημοκρατία, την αστική, και την αστική εξουσία πονά ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί θέλει τη μακροημέρευσή της, αναζητά τρόπους για να τη διασώσει από τη λαϊκή οργή και παραμυθιάζει τον κόσμο πως αν τη διαχειριστεί ο ίδιος θα αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο!
