Ε όχι και πρώτη φορά...
«Πρώτη φορά Αριστερά» επιμένουν τα διαφημιστικάπροεκλογικά σποτ του ΣΥΡΙΖΑ, που μαζί με τις παρεμβάσεις των στελεχών του επιχειρούν να φιλοτεχνήσουν για το κόμμα αυτό το προφίλ μιας δύναμης αδοκίμαστης, που άρα αξίζει να δοκιμαστεί, άφθαρτης, άρα ελκυστικής σε σύγκριση με τις άλλες φθαρμένες δυνάμεις της αστικής διαχείρισης, νέας, άρα ελπιδοφόρας.
Είναι πράγματι όλ' αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Είναι προϊόν «παρθενογένεσης» στο αστικό πολιτικό σύστημα; Η πολιτική που πρεσβεύει σηματοδοτεί στροφή προς τ' αριστερά ή αλλαγή λωρίδας στο μονόδρομο της καπιταλιστικής ανάπτυξης με «τροχονόμο» τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και τη φιλομονοπωλιακή της στρατηγική - μνημόνιο διαρκείας για τους λαούς;
***
Πριν μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ ν' αναδειχτεί σε δύναμηκυβερνητικής εναλλαγής - λόγω της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ - είχε αποδειχτεί επιμελής «μαθητής» σε άλλα επίπεδα και σε χαμηλότερες, της κυβερνητικής, βαθμίδες διαχείρισης της εξουσίας της αστικής τάξης.
Το «πρώτη φορά Αριστερά» δε σημαίνει τίποτα περισσότερο από το «πρώτη φορά» ο ΣΥΡΙΖΑ στο Μέγαρο Μαξίμου, γιατί κατά τα άλλα τόσο η πολιτική που εκφράζει όσο και ο βασικός πυρήνας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι δοκιμασμένα εδώ και πολλά χρόνια.
Η ίδια «Αριστερά» ήταν που, αν και «πρωτάρα», στήριξε μέσα από τους δήμους που διοικούσε, μόνη της ή σε συνεργασία με δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, ακόμα και του ΛΑ.Ο.Σ., τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, προάγγελο της κατάργησης των ΣΣΕ.
Ο «αριστερός» δήμαρχος Σαρωνικού Π. Φιλίππου ήταν που εισηγήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων της περιοχής 52 Κυριακές το χρόνο, βάζοντας ανοιχτά πλάτη στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής, όπως επιδιώκουν κυβέρνηση και μεγαλέμποροι.
«Πρώτη φορά» να εμπιστευτούν το Δήμο Αθήνας στην «Αριστερά» καλεί και ο Σακελλαρίδης τους εργαζομένους της πόλης, έσπευσε όμως πρώτος και καλύτερος να δηλώσει ότι με τους πετσοκομμένους πόρους θα πορευτεί, πράγμα που σημαίνει συνέχιση της φορομπηξίας και της αδυναμίας του δήμου ν' ανταποκριθεί σε στοιχειώδεις ανάγκες των κατοίκων.
Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά πολλές φορές η αδοκίμαστη νέα και άφθαρτη «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ στην ΚΕΔΕ τα έκανε «πλακάκια» με τις άλλες δυνάμεις, τις «φθαρμένες» και «παλιές», με τις οποίες μοιράζεται κοινούς στόχους για τοπική διοίκηση στήριγμα για τους καπιταλιστές κι αμορτισέρ για την απορρόφηση κοινωνικών κραδασμών, με δράσεις διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, όπως είναι τα συσσίτια.
***
Δε δοκιμάστηκε όμως μόνο στην τοπική διοίκηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Διέπρεψε στο συνδικαλιστικό κίνημα, στο πλάι των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με τις οποίες πολλές φορές κατέβαινε σε κοινά αντιΠΑΜΕ ψηφοδέλτια σε σωματεία, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες. Η όσμωση ήταν τέτοια σε επίπεδο θέσεων και δράσεων, που δεκάδες συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με περγαμηνές στην προώθηση του κοινωνικοεταιρισμού, των κοινωνικών διαλόγων, μεθόδων και ιδεολογημάτων μέσω των οποίων επιχειρήθηκε ο αφοπλισμός της εργατικής τάξης, στεγάζονται σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ.
Δυνάμεις του, όπου πλειοψηφούν, υπογράφουν μειώσεις μισθών κάνοντας πράξη αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο κηρύττει, τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων, των συμβατών με τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας κι όχι με τις καλπάζουσες ανικανοποίητες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι ο κλάδος του Εμπορίου. Τα στελέχη του έβαλαν την τζίφρα τους σε σύμβαση που προβλέπει μείωση στους μισθούς των εμποροϋπαλλήλων κατά 6,7%. Μειώσεις μισθών με την υπογραφή συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ είχαμε και στον κλάδο της Ναυτιλίας και του Τουρισμού, με την τριετή σύμβαση που υπογράφτηκε το Μάη του 2013 ανάμεσα στην Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών και την πλειοψηφία («Αυτόνομη Παρέμβαση» - ΠΑΣΚΕ) στο κλαδικό σωματείο (ΠΑΣΕΝΤ) των ναυτιλιακών και τουριστικών υπαλλήλων. Η σύμβαση αυτή έρχεται να προστεθεί στη ΣΣΕ που είχε υπογράψει ο ΠΑΣΕΝΤ, με πρόεδρο τον Θ. Βασιλόπουλο (στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ), με τη Διεθνή Ναυτική Ενωση, που προέβλεπε μειώσεις των μισθών κατά 15%.
***
Υπάρχουν όμως και άλλα:
Μήπως η πολιτική διαχείρισης που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ και με την οποία, λέει, θα σώσει το λαό, δεν είναι δοκιμασμένη τόσο στην ΕΕ όσο και διεθνώς; Μήπως δεν είναι δοκιμασμένη στις ΗΠΑ η πολιτική Ομπάμα; Μήπως σώθηκαν οι εργαζόμενοι των ΗΠΑ; Μήπως αντιμετωπίστηκε η ανεργία, η φτώχεια; Μήπως παρόμοια πολιτική δεν ακολούθησαν τ' αδελφάκια του ΣΥΡΙΖΑ μέλη του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που συγκυβέρνησαν και συγκυβερνούν μαζί με άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε κρατίδια της Γερμανίας, στη Δανία, στην Ανδαλουσία της Ισπανίας κ.α.; Είδαμε τους εργαζομένους αυτών των χωρών να σώζονται; Μήπως η λογική της «κυβέρνησης της Αριστεράς» δε δοκιμάστηκε και στην περίπτωση της Κύπρου;
Μήπως δεν είναι δοκιμασμένα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ ενώ είχαν θητεύσει στηρίζοντας την αντιλαϊκή πολιτική είτε από θέση βουλευτή είτε από θέση κυβερνητικού στελέχους είτε ως δήμαρχοι κλπ.;
Μήπως δεν είναι δοκιμασμένη και παλιά η λογική του ευρωμονόδρομου που στήριξε όλη την πορεία ένταξης της χώρας στην ΕΕ, είτε επικυρώνοντας τις συνθήκες της ΕΕ είτε αντιμετωπίζοντάς τες ως ουδέτερες (ούτε μαύρες, ούτε άσπρες); Μήπως αυτή η λογική δεν ευθύνεται για τη δημιουργία αυταπατών και προσδοκιών από την ΕΕ; Μήπως η ίδια λογική δεν επαναλαμβάνεται και σήμερα, ότι δήθεν η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή; Μήπως δεν πρόκειται για γραμμή που βάζει αναχώματα στο ριζοσπαστισμό, δεν καλεί τους εργαζομένους να μην αναζητούν λύσεις έξω από το καπιταλιστικό πλαίσιο και την ΕΕ;
Ας σκεφτεί λοιπόν καλά ο λαός πριν φτάσει στην κάλπη: Αξίζει να δοκιμάσει να τους εμπιστευτεί, να τους δώσει δύναμη, όταν αποδεδειγμένα όση είχαν ως σήμερα δεν την αξιοποίησαν υπέρ του;
