ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

Εισήγηση της  Γενικής Συνέλευσης των κλαδικών σωματείων Εμποροϋπαλλήλων Αττικής με θέμα :

"Ενημέρωση για τις εξελίξεις στον Μαρινόπουλο και η απάντηση των εργαζομένων"

Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες

Τα κλαδικά σωματεία των εμποροϋπαλλήλων πήραν την πρωτοβουλία να συγκαλέσουν  γενική συνέλευση των εργαζομένων για τις εξελίξεις στον Μαρινόπουλο που είναι η  μεγαλύτερη εταιρεία και επηρεάζει άμεσα όλο το λιανεμπόριο.

Πολλοί συνάδελφοι, μέλη των κλαδικών σωματείων απευθύνθηκαν στις διοικήσεις των σωματείων, τώρα αλλά και στο παρελθόν για να έχουν ανάλογη στήριξη να αντιμετωπίσουν την άσχημη κατάσταση που υπάρχει στην εταιρεία και στα καταστήματα.

Όπως όλοι γνωρίζουμε εδώ και καιρό η Μαρινόπουλος αντιμετωπίζει προβλήματα με χρέη προς προμηθευτές που εμφανίζεται να αδυνατεί να αποπληρώσει. Η αποθήκη και τα καταστήματα για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα είναι άδεια ή με λίγα εμπορεύματα. Η πελατεία έχει μειωθεί, το ίδιο και οι πωλήσεις.  

Η εταιρεία υλοποιεί σχέδιο αναδιάρθρωσης  που περιλαμβάνει το κλείσιμο δεκάδων καταστημάτων πανελλαδικά και μαζικές απολύσεις εργαζομένων. Αρκετοί συνάδελφοι μας βρέθηκαν στο δρόμο της ανεργίας μετά από πολλά χρόνια δουλειάς στην εταιρεία. Όλοι μας έχουμε το φόβο ότι θα έρθει και η σειρά του καταστήματος που δουλεύουμε να κλείσει, ότι θα ακολουθήσει η δικής μας  απόλυση.

Όλοι έχουμε υποστεί μειώσεις στους μισθούς, περικοπή των επιδομάτων. Πολλοί από εμάς υποχρεώθηκαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας. Εδώ και δύο μήνες οι μισθοί μπαίνουν με καθυστέρηση και σε δόσεις, γεγονός που έχει μεγαλώσει την ανησυχία μας κάθε μήνα για το αν θα πληρωθούμε κανονικά ή όχι.

Πηγαίνουμε για δουλειά και δεν έχουμε αντικείμενο εργασίας. Για να μην καθόμαστε η διεύθυνση έχει βαλθεί να μας μάθει όλες τις τέχνες:  του ξυλουργού, του μπογιατζή, της καθαρίστριας και πάει λέγοντας. Η συσσωρευμένη ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για τις εξελίξεις στην εταιρεία μας έχει εξαντλήσει ψυχολογικά. Δεν μπορούμε να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες της οικογένειας μας, δεν μπορούμε σκεφτούμε το μέλλον, να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματα στη ζωή μας.

Πολλοί από εμάς αναζητούν μια ελπίδα, ότι θα βρεθεί μια λύση και θα κρατήσουμε τη δουλειά μας, άλλοι απελπίζονται και είναι έτοιμοι να τα παρατήσουν, άλλοι κρατούν στάση αναμονής.

Όμως πρέπει να σκεφτούμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε εμείς,  οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, να μην μένουμε παθητικοί,  να παρακολουθούμε τις εξελίξεις και  να προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα πιθανά σενάρια που παρουσιάζονται στα διάφορα δημοσιεύματα.

Αν αποφασίσουμε ότι κάτι πρέπει εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να κάνουμε και γρήγορα μάλιστα, προκύπτει το ερώτημα:  όμως τι μπορούμε  να κάνουμε; Θα μας επιτρέψετε συνάδελφοι να σας πούμε τη γνώμη μας πρώτα για τις παγίδες που πρέπει να αποφύγουμε, ποιες λογικές πρέπει να απορρίψουμε και σε ποια πρέπει να συμφωνήσουμε ώστε να αποφασίσουμε συλλογικά τα επόμενα αγωνιστικά μας βήματα.

 Αρχικά  δεν πρέπει να αποδεχτούμε σχέδια που περιλαμβάνουν νέες  απολύσεις και άλλες μειώσεις μισθών, μεγαλύτερο χτύπημα των εργαζομένων στο όνομα της διάσωσης της εταιρείας. Οι εργαζόμενοι στην Μαρινόπουλος έχουν πληρώσει ήδη ακριβά το μάρμαρο της σωτηρίας της εταιρείας.

Η Μαρινόπουλος ήταν η μεγαλύτερη αλυσίδα σουπερ μάρκετ, πρώτη σε πωλήσεις και στα μερίδια της αγοράς. Ακόμα και τώρα παρά τη φθίνουσα πορεία που έχει, διαθέτει τα περισσότερα καταστήματα πανελλαδικά, ένα πραγματικό τεράστιο μηχανισμό διακίνησης και εμπορίας τροφίμων και άλλων βασικών καταναλωτικών αγαθών. Μέσα στη διετία 2012-2014 η Μαρινόπουλος έκανε επενδύσεις ύψους 250 εκατομμύρια ευρώ. Εξαγόρασε τα Κρόνος στο νομό Αχαΐας, τα Αριάδνη στη Κρήτη και άλλες μικρότερες αλυσίδες σουπερ μάρκετ.

Επεκτεινόταν διαρκώς μέσα σε έναν οξύτατο ανταγωνισμό με τον Βασιλόπουλο, τον Σκλαβενίτη, τη ΜΕΤΡ0  και  άλλες μεγάλες επιχειρήσεις για το ποιος θα κυριαρχήσει στον κλάδο. Έπαιζε σοβαρό ρόλο στους όρους με τους οποίους λειτουργούσε όλη  η αγορά, στο πως κλείνονταν οι  συμφωνίες με τους προμηθευτές, στις τιμές και στη ποιότητα των εμπορευμάτων, στους όρους εργασίας των εργαζομένων σε όλο τον κλάδο.

Επέβαλε άθλιες εργασιακές σχέσεις. Ήταν πρωτοπόρος στην εφαρμογή της μερικής απασχόλησης, στις δίμηνες συμβάσεις, στην εντατικοποίηση της δουλειάς. Χρησιμοποίησε όλο το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο που ψήφιζαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Μείωσε πολλές φορές τους μισθούς μας. Υπάρχουν συνάδελφοι που εργάζονται μόλις 3 μέρες τη βδομάδα και παίρνουν 170 ευρώ μηνιάτικο. Πραγματικά ξεζούμιζε τους εργαζόμενους για να πετύχει την ανάπτυξη της εταιρείας.

Ως εργοδοσία κατάφερε να καλλιεργήσει τον ανταγωνισμό και τη διαίρεση ανάμεσα μας. Όπλο της ήταν η  τρομοκρατία, οι εκβιασμοί, η απειλή της απόλυσης. Αξιοποίησε έναν στρατό από  ανθρώπους της εργοδοσίας για να κρατούν τους εργαζόμενους με το μέρος της, είτε με το καρότο είτε επιβάλλοντας καθεστώς φόβου και απομόνωσης από τους υπόλοιπους συναδέλφους.

Η εταιρία των σουπερ μάρκετ είναι μόνο μια από τις πολλές δραστηριότητες του ομίλου. Η Φαμάρ, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα,  αποτελεί το «πετράδι του στέμματος» στον όμιλο. Είναι η μεγαλύτερη βιομηχανική εταιρεία στην αγορά του φαρμάκου με εργοστάσια και κέντρα διανομής πέρα από την Ελλάδα, σε Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και Ολλανδία. Για το 2014 οι πωλήσεις της ξεπέρασαν τα 125 εκ. ευρώ ενώ τα καθαρά της κέρδη εκτινάχθηκαν στα 7,1 εκ. ευρώ, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 150% σε σχέση με το 2013.

Ο όμιλος Μαρινόπουλος ήταν και εξακολουθεί να λειτούργει σαν μια τεράστια μηχανή παράγωγης κερδών. Έχει βγάλει αμύθητα, αφάνταστα κέρδη όλα αυτά τα χρόνια από τις επιχειρήσεις που έχει στην ιδιοκτησία του. Τα κέρδη του έχουν βγει από τη δουλειά των χιλιάδων εργαζομένων. Χωρίς εμάς δεν μπορεί ούτε ένα εμπόρευμα να πωληθεί, ούτε ένα ευρώ να εισρεύσει στα ταμεία της επιχείρησης.

Τώρα ο Μαρινόπουλος επενδύει εκεί που μπορεί να πετύχει ικανοποιητική κερδοφορία.  Παράλληλα αποσύρει τα κεφάλαια του από εκεί που δεν βλέπει προοπτική. Είναι φανερό πως έχει σχεδιάσει εδώ και καιρό να σταματήσει, να  μην επενδύει στην αλυσίδα των σούπερ μάρκετ. Τα καταστήματα υπολειτουργούν πάνω από ένα χρόνο.  Είναι φανερό πως δεν λείπει από την επιχείρηση το χρήμα. Ακόμα και τώρα όποιος προμηθευτής απειλήσει με κατάσχεση πληρώνεται απευθείας σε μετρητά. Ο Μαρινόπουλος δεν επενδύει  στην εταιρία, την οδηγεί στη πτώχευση.

Ο Μαρινόπουλος λειτουργεί όπως ακριβώς θα έκανε κάθε επιχειρηματίας που θα ήταν στη θέση του.   Η κατάσταση που εμφανίζει η εταιρία των σουπερ μάρκετ δεν είναι αποτέλεσμα της κακής του διαχείρισης, ότι ο ίδιος είναι ένας κακός επιχειρηματίας, ένας κακός εργοδότης. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια έκλεισαν επιχειρήσεις, πολλές που εμφανίζονταν σαν ιδιαίτερα πετυχημένες, άκμαζαν για πολλά χρόνια στην αγορά.

Οι επιχειρήσεις κλείνουν από τους ίδιους τους εργοδότες, όταν δεν είναι αρκετά κερδοφόρες γι αυτούς. Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη όταν το κυνήγι του κέρδους νομοτελειακά εκτροχιάζει όλη την οικονομία και την οδηγεί στο γκρεμό της καπιταλιστικής κρίσης, σαν αυτή που ζούμε τα τελευταία χρόνια.

Τα βάρη της οικονομικής κρίσης φορτώνονται στις πλάτες των εργαζομένων. Είναι αποκαλυπτικά τα επίσημα στοιχεία που δείχνουν ότι το 2015  έχουν καταγγελθεί και  έχουν αποχωρήσει από την εργασία τους τόσοι εργαζόμενοι, που σε απόλυτο αριθμό ξεπερνούν τον αριθμό όλων  των μισθωτών κατά το ίδιο έτος! Δηλαδή έφυγαν  ή έχασαν τη δουλειά τους τουλάχιστον μια φορά  1.709.052 άτομα όταν οι μισθωτοί το 2015  υπολογίζονται σε  1.673.732 .

Οι αντεργατικοί νόμοι, αυτοί που ψηφίστηκαν αλλά και αυτοί που προετοιμάζονται κάνουν ακόμα πιο φθηνούς και εκμεταλλεύσιμους τους εργαζόμενους προς όφελος των εργοδοτών. Δεν είναι τυχαία η συζήτηση που έχει ήδη ανοίξει και προετοιμάζει το νέο χτύπημα στις συλλογικές συμβάσεις, στις εργασιακές σχέσεις, στα συνδικαλιστικά δικαιώματα ώστε να αρθούν όπως λένε όλα τα εμπόδια για τη προσέλκυση επενδύσεων, για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Βάζουν ζήτημα κατάργησης του 13^ου και 14^ου μισθού, για το ύψος του κατώτατου μισθού, για τη γενίκευση των ομαδικών απολύσεων, για την απαγόρευση της απεργίας και άλλα που θα εντείνουν την εργοδοτική επιθετικότητα και θα σημάνουν νέα χειροτέρευση των όρων εργασίας, καθεστώς γαλέρας μέσα στους χώρους δουλειάς.

Άρα συνάδελφοι από τα παραπάνω προκύπτει πως οι εργαζόμενοι δεν έχουμε το ίδιο κοινό συμφέρον με τον εργοδότη  μας. Πως συνολικά οι εργαζόμενοι έχουν αντίθετα συμφέροντα από τους επιχειρηματίες. Η ανάπτυξη των κερδών προϋποθέτει το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Γι αυτό καμία νέα θυσία από τη μεριά μας δεν πρόκειται να σώσει την εταιρία. Η εταιρεία πιθανά να μας ζητήσει νέες θυσίες για να μειώσει το κόστος, γιατί έτσι μας αντιμετωπίζει ως κόστος που ζημιώνει τα οικονομά της.

Έχουμε τη πρόσφατη πείρα από άλλες επιχειρήσεις που έκλεισαν όπως η Ηλεκτρονική. Εκεί οι συνάδελφοι μας, στο όνομα να σωθεί η εταιρία δέχτηκαν  τροποποιήσεις στις συμβάσεις, οι 8ωροι έγιναν  ωρομίσθιοι,    οι μισθοί μειώθηκαν  από 20% έως και 37% , έγιναν  απολύσεις και κλείσιμο καταστημάτων.  Μάλιστα τους ζητήθηκε να προσφέρουν ένα μισθό δώρο στην εταιρία  Πολλοί συνάδελφοι πίστευαν πως έτσι βάζουν πλάτη να σωθεί η εταιρία και διασφαλίζουν τη δουλειά και το μεροκάματο τους. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πρωινό να βρουν τα καταστήματα κλειστά και τους ίδιους στο δρόμο, χωρίς δουλειά, χωρίς αποζημίωση, χωρίς κανένα δικαίωμα διασφαλισμένο, κυριολεκτικά στον αέρα. Τότε πολλοί συνάδελφοι συνειδητοποίησαν πως η ταύτιση με τα συμφέροντα τους εργοδότη τους βγήκε σε κακό, καθώς έκαναν πίσω από τις δικές τους ανάγκες, βρεθήκαν εκτεθειμένοι οι ίδιοι, δεν περιφρούρησαν τα δικαιώματα τους.  Αυτή η πείρα αποτελεί ένα μάθημα για εμάς.

Επίσης δεν μπορούμε να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε έναν άλλον επιχειρηματία, που θα επενδύσει στον Μαρινόπουλο και τάχα θα κρατήσει την επιχείρηση όπως είναι και θα την αναπτύξει παραπέρα.

Έχουμε παραδείγματα πως έγιναν οι εξαγορές και όλες συνοδεύτηκαν με γενικευμένη επίθεση στους εργαζόμενους, με μαζικές απολύσεις.

Ο Σκλαβενίτης καθ όλη τη περίοδο της κρίσης σημείωσε ανάπτυξη κλείνοντας και εξαγοράζοντας άλλες αλυσίδες σουπερ μάρκετ. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος που απέκτησε καταστήματα της Ατλάντικ, αφού έβαλε τον προηγούμενο εργοδότη να κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά. Η ΑΤΛΑΝΤΙΚ έκλεισε τα καταστήματα, απέλυσε τους εργαζόμενους, μπήκε στο άρθρο 99  και έτσι τα καλά καταστήματα,  απαλλαγμένα από χρέη και εργαζόμενους  πέρασαν μπιρ παρα στην ιδιοκτησία  του επόμενου εργοδότη, που εμφανίζονταν και ως σωτήρας, ως ο καλός  επιχειρηματίας και εργοδότης. 

Ο Σκλαβενίτης βγήκε ενισχυμένος από τη κρίση, δηλαδή από τη χρεοκοπία και το κλείσιμο χιλιάδων μικρομάγαζων, τη καταστροφή μικρών και φτωχών έμπορων και εργαζομένων. Δηλαδή  η «επιτυχία» του Σκλαβενίτη βασίζεται στο κλείσιμο εκατοντάδων καταστημάτων, τη  μαζική ανεργία και τη φτώχεια χιλιάδων οικογενειών. Αυτός ο επιχειρηματίας που παρουσιάζεται κάλος και σωτήρας εκμεταλλεύτηκε  τη μαζική φτώχεια, για να γιγαντώσει την εταιρία του και να γεμίσει τα θησαυροφυλάκια του, συσσωρεύοντας τεράστιο πλούτο.

Τα δημοσιεύματα παρουσιάζουν ότι η συμφωνία για τη σύσταση κοινής εταιρίας Μαρινόπουλου – Σκλαβενίτη βρίσκεται πλέον στον αέρα. Εμείς ως σωματείο από τη πρώτη στιγμή προειδοποιούσαμε και καλούσαμε τους εργαζομένους να μην εφησυχάσουν. Τονίζαμε ότι  η συμφωνία δεν είναι εξασφαλισμένη, όχι μόνο γιατί δεν έχει την έγκριση της επιτροπής ανταγωνισμού αλλά και γιατί οι τωρινοί συνεργάτες δεν παύουν να παραμένουν ανταγωνιστές. Άλλωστε έχουμε δει συμφωνίες που μετά από ένα χρόνο έσπασαν όπως του Μαρινόπουλου με τον Καρυπίδη, του Σκλαβενίτη με τον Βερόπουλο. Συνολικά η κατάσταση στον κλάδο του εμπορίου με τις συγχώνευσης και τις εξαγορές παραμένει ρευστή, Γι αυτό όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου πρέπει να βρεθούν σε ετοιμότητα.

 Αλλά ακόμα και στο υποθετικό σενάριο που προχωρήσει η συμφωνία οι εργαζόμενοι να μην εφησυχάζοντα και να επαγρυπνούν για τη θέση εργασίας και τα κεκτημένα δικαιώματα τους, καθώς δεν προκύπτει ότι στο σύνολο τους θα απορροφηθούν στη νέα εταιρία καθώς και ότι θα διατηρηθούν όλα τα προηγούμενα κεκτημένα που αφορούν την προϋπηρεσία, το ύψος των αποδοχών, αλλά στοιχειά της σύμβασης κ των ορών εργασίας. Τώρα όσο ποτέ πρέπει να εμποδιστούν οι απολύσεις συναδέλφων, οι μειώσεις μισθών, η υπογραφή ατομικών συμβάσεων. 

Τώρα όσο ποτέ πρέπει και από τη πλευρά μας να μπει στην άκρη ο διαχωρισμός  ανάμεσα στους συναδέλφους που εργάζονται στα  καλά και μεγάλα καταστήματα και σε αυτούς που εργάζονται στα υποψήφια για λουκέτο. Πήραμε ένα πρώτο μάθημα από τη ψεύτικη ελπίδα ότι δήθεν γλίτωσαν όσοι εργάζονται στα 33 υπέρ, αφού αυτά θα περνούσαν στον έλεγχο του Σκλαβενίτη. Αποδείχτηκε πλαστός διαχωρισμός, αφού όλοι μας, ανεξάρτητα που δουλεύουμε, βρισκόμαστε στην ίδια άσχημη κατάσταση. 

Συνάδελφοι , έχει φουντώσει η φημολογία για  ένα λουκέτο στην εταιρία, για την υπαγωγή της στο άρθρο 99. Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο  που σημαίνει ότι θα κλείσουν  τα καταστήματα και   12000 εργαζόμενοι θα βρεθούν στο δρόμο, θα πρέπει να βρεθούμε συσπειρωμένοι, όλοι οι εργαζόμενοι μια γροθιά!

Προετοιμαζόμαστε σημαίνει πως οργανώνουμε τη πάλη μας και ζητάμε τώρα να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας μας. Ο Μαρινόπουλος να μην τολμήσει να πετάξει στην ανεργία 12000 ανθρώπους. Αγωνιζόμαστε για όλες τις θέσεις εργασίας. Είμαστε ανυποχώρητοι, καταδικάζουμε τη λογική που λέει να απολυθούν οι μισοί μήπως γλιτώσουν οι υπόλοιποι. Πέρα από  αντισυναδελφική  είναι και ουτοπική, γιατί όταν αρπάξει η φωτιά θα εξαπλωθεί, αργά ή γρήγορα θα έρθει και η σειρά των υπολοίπων. Απαιτούμε όλοι να έχουμε τη δουλειά μας! Τώρα αλλά και στον ενδεχόμενο που ο Μαρινόπουλος κλείσει τα καταστήματα θα μας βρει απέναντι του!  Δεν πιάνουν σε εμάς τα Κροκοδείλια δάκρυα  του χρεοκοπημένου επιχειρηματία που δήθεν καταστράφηκε. Ο Μαρινόπουλος έχει  συσσωρεύσει τόσα κέρδη και πλούτο που  αρκούν για να ζήσουμε καλά όλοι εμάς και τα παιδιά μας.

Απαιτούμε να διασφαλιστούν τα δεδουλευμένα μας, όσα δικαιούμαστε από μισθούς, επιδόματα και αποζημιώσεις. Εργοδοσία και κυβέρνηση να μη τολμήσουν να μας σύρουν σε απαράδεκτες νομικές ενέργειες που προβλέπονται από τον πτωχευτικό νόμο. Ακόμα και αυτός ο νόμος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των επιχειρήσεων, αφού δικαιώνει πρώτα τις απαιτήσεις τραπεζών, προμηθευτών και δημοσίου και αφήνει τελευταίους και καταϊδρωμένους τους εργαζόμενους αν κάτι περισσέψει να πάρουν για να αποζημιωθούν. Σε ενδεχόμενο υπαγωγής στο άρθρο 99 απαιτούμε άμεσα το σύνολο όσων δικαιούμαστε με έκτακτα κυβερνητικά μέτρα που θα παρακάμπτουν αυτή την απαράδεκτη νομοθεσία.

Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή των εξελίξεων. Τώρα, χωρίς καμιά καθυστέρηση οργανώνουμε τον αγώνα σε κάθε κατάστημα, σε όλη την επιχείρηση.

Κανένας εφησυχασμός.  Η διεύθυνση της εταιρίας έχει διαβεβαιώσει πολλές φορές την ανάπτυξη της εταιρίας και κάθε φορά εξαπέλυε επίθεση στους εργαζόμενους. Ακόμα και τώρα φημολογείται πως το νέο σχέδιο που παρουσιάζει στις τράπεζες για την ανάπτυξη της εταιρίας περιλαμβάνει απολύσεις, μειώσεις μισθών, τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Όλοι να βρεθούμε επί ποδός πολέμου! Κάθε ένας από εμάς μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην οργάνωση των συναδέλφων. Να μπούμε όλοι μπροστά για να καταφέρουμε να οργανωθούμε σε κάθε κατάστημα. Να γίνει ενημέρωση όλων των συναδέλφων, συζήτηση και με συλλογικό τρόπο να συγκροτηθούν επιτροπές αγώνα σε κάθε κατάστημα. Να υπερασπιστούμε στη πράξη όλα τα εργασιακά μας δικαιώματα.

Να απομονώσουμε τους ανθρώπους της εργοδοσίας, που αναπαράγουν και καλλιεργούν την αναμονή, τη λογική του μικρότερου κακού, τον συμβιβασμό, που πολεμούν όποιον σηκώνει κεφάλι.

Η πλειοψηφία του επιχειρησιακού σωματείου έχει μεγάλη ευθύνη για την έλλειψη προετοιμασίας και ετοιμότητας, για τη μη κινητοποίηση των συναδέλφων. Γνώριζαν, με πρακτικά που το αποδεικνύουν, για το σχεδιασμό της εταιρείας, τα κλεισίματα και τις απολύσεις και όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα άλλα λειτούργησαν πυροσβεστικά στις όποιες αγωνιστικές διαθέσεις.

Τώρα καλύτερα συνειδητοποιείται από πολλούς συναδέλφους η ανάγκη να συμμετέχουν στο σωματείο,  να εκλέγουν  σε αυτό πρωτοπόρους αγωνιστές που να έχουν και τη πλειοψηφία, να είναι αποφασισμένοι για σκληρή αναμέτρηση με την εργοδοσία για τα δικαιώματα των εργαζομένων. 

Τώρα απαιτείται να είμαστε όλοι οργωμένοι, να γίνουμε όλοι μέλη των σωματείων μας!

Ανεξάρτητα από τα σχέδια της εταιρίας και τους ανταγωνισμούς,  οι εργαζόμενοι πρέπει να καταστρώσουν τα δικά τους σχέδια. Να βάλουν μπροστά τις πραγματικές τους ανάγκες και όχι τις απαιτήσεις της εργοδοσίας. Έχουμε αποδείξει πως όταν υπάρχει  οργανωμένη και αγωνιστική δράση μπορούμε να εμποδίσουμε, να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας απέναντι στην εργοδοτική επιθετικότητα. Παράδειγμα αποτελούν οι συνάδελφοι μας που δεν υπέγραψαν τη μείωση του μισθού, που απαιτούν τη καταβολή των δεδουλευμένων, που βγάζουν ανακοινώσεις στα καταστήματα τους, που συμμετέχουν στο σωματείο, στους αγώνες, στις απεργίες και ανοίγουν δρόμο για όλους τους συναδέλφους, για τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων.

Τώρα είναι ώρα να μπούμε όλοι στη μάχη. Οργανωμένα! Περιφρουρούμε με κάθε τρόπο τα δικαιώματα μας, τα δεδουλευμένα μας. Είμαστε ανυποχώρητοι, απαιτούμε τους μισθούς και τα επιδόματα στο ακέραιο χωρίς ούτε ώρα καθυστέρηση! Σε ενδεχόμενη καθυστέρηση στη καταβολή της μισθοδοσίας η εργοδοσία θα πάρει την άμεση μαζική αγωνιστική  μας απάντηση.

Επιλέγουμε το δρόμο του αγώνα για να υπερασπιστούμε πραγματικά  τα δικαιώματα, τις ανάγκες μας!  Είμαστε χιλιάδες πανελλαδικά, οι εργαζόμενοι στην Μαρινόπουλος είναι μια μεγάλη υπολογίσιμη δύναμη. Έχουμε πολλά περισσότερα να κερδίσουμε από όσα έχουμε ήδη  χάσει! Ζητάμε τη στήριξη όλων των εργαζόμενων του κλάδου, όλης της εργατικής τάξης! 

Τα ΔΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΜΠ. ΚΑΤΑΣΤ/ΤΩΝ & ΙΔΙΩΤ. ΕΠΙΧ/ΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ